ثئوفیل

لغت نامه دهخدا

ثئوفیل. [ ث ِ ] ( اِخ ) ثؤفیل. اسقف انطاکیه ، یکی از آباء کنیسه. مولد او در اوائل مائه دوم میلادی و وفات او بسال 190 م. است.
ثئوفیل. [ ث ِ ] ( اِخ ) یا ثوفیل. امپراطور بیزنطیا ( 842 - 829 م. ) او در برابر حمله خلفای عباسی به آن سرزمین مدتی مقاومت کرد لیکن آخر کار عموریه را از دست بداد.

فرهنگ فارسی

یا ثوفیل امپراطور بیزنطیا ( ۸۲۹ - ۸۴۲ میلادی ) او در برابر حمله خلفای عباسی به آن سرزمین مدتی مقاومت کرد لیکن آخر کار عموریه را از دست داد

پیشنهاد کاربران

بپرس