تیوع. [ ت َی ْ ی ] ( ع اِ ) ( از «ت وع » ) هرتره که وقت بریدن آن شیر از وی برآید. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). مانند سمقونیا و شیرم و لاغیه و عرطنیثا وعشر. ج ، تیوعات. ( منتهی الارب ). رجوع به یتوع شود.
