تیوریدازین ( به انگلیسی: Thioridazine ) یک داروی ضد روان پریشی نسل اول است که متعلق به گروه دارویی فنوتیازین است و قبلاً به طور گسترده در معالجه اسکیزوفرنی و روان پریشی مورد استفاده قرار می گرفت. این محصول در سال ۲۰۰۵ به دلیل اینکه باعث ایجاد آریتمی شدید قلبی می شد از سراسر جهان خارج شد.
اولین کاربرد آن در پزشکی، درمان اسکیزوفرنی بود. [ ۱] همچنین با موفقیت انجام شد به عنوان درمانی برای علائم روانپزشکی مختلفی که در افراد مبتلا به زوال عقل دیده می شود، [ ۲] اما استفاده مزمن از تیوریدازین و سایر ضد روانپزشکی در افراد مبتلا به زوال عقل توصیه نمی شود. [ ۳] رده درمانی: داروهای ضد روان پریشی
اشکال دارویی: قرص
تیوریدازین اصولاً جهت درمان روان پریشی بکار می رود، ولی در ترک مصرف الکل و مواد مخدر نیز کاربرد دارد.
تیوریدازین مشتق پیپریدینی از گروه فنوتیازین ها است. مکانیسم اصلی اغلب این داروها مهار گیرنده های دوپامینی در سلول های مغز است.
به دلیل احتمال عوارض قلبی و چشمی کاربرد آن محدود شده است. سایر عوارض مانند آثار آنتی کولینرژیک ( خشکی دهان، تاری دید و یبوست ) ، سندرم نورولپتیک بدخیم، افت فشارخون و …
Thioridazine فاصله QTc را بصورت وابسته به دوز طولانی تر می کند. [ ۴] عوارض جانبی اکستراپیرامیدال به مراتب کمتر از اکثر داروهای ضد روانپریشی نسل اول ایجاد می کند. [ ۵] [ ۶] استفاده از آن، همراه با استفاده از سایر داروهای ضد روانپریشی تیپیک، با رتینوپاتیهای دژنراتیو همراه بوده است. [ ۷] گرایش بالاتری برای ایجاد عوارض جانبی آنتی کولینرژیک همراه با میل کمتری در ایجاد عوارض جانبی اکستراپیرامیدال و آرام بخشی نسبت به کلرپرومازین دارد، اما همچنین شیوع بالایی ازهایپوتانسیون و کاردیوتوکسیسیتی دارد. [ ۸] همچنین نسبت به سایر داروهای ضد روانپریشی نقش نسبتاً بالایی در ایجاد ارتوستاتیک هایپوتانسسیون دارد. به طور مشابه با سایر داروهای ضد روانپریشی نسل اول، اثر نسبتاً بالایی در افزایش پرولاکتین دارد. این یک خطر متوسط برای ایجاد افزایش وزن است. [ ۹] همان طور که با تمام داروهای ضد روانپریشی، تیوریدازین به مواردی از dyskinesia tardive ( یک اختلال عصبی غالباً دائمی که با حرکات کند، تکراری، بدون هدف و غیرارادی همراه است، اغلب در عضلات صورت مرتبط است، که معمولاً با سالها ادامه درمان با داروهای ضد روانگردان صورت می گیرد، به خصوص آنتی سایکوتیک های نسل اول ( یا معمولی ) مانند تیوریدازین ) و سندرم بدخیم نورولپتیک ( یک عارضه بالقوه کشنده در درمان آنتی سایکوتیک ) . [ ۴] دیسکرازی خونی مانند اگرانولوسیتوز، لکوپنی و نوتروپنی با درمان تیوریدازین امکان پذیر است. [ ۴] Thioridazine همچنین پس از سالها استفاده با رنگدانه غیرطبیعی شبکیه همراه است. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاولین کاربرد آن در پزشکی، درمان اسکیزوفرنی بود. [ ۱] همچنین با موفقیت انجام شد به عنوان درمانی برای علائم روانپزشکی مختلفی که در افراد مبتلا به زوال عقل دیده می شود، [ ۲] اما استفاده مزمن از تیوریدازین و سایر ضد روانپزشکی در افراد مبتلا به زوال عقل توصیه نمی شود. [ ۳] رده درمانی: داروهای ضد روان پریشی
اشکال دارویی: قرص
تیوریدازین اصولاً جهت درمان روان پریشی بکار می رود، ولی در ترک مصرف الکل و مواد مخدر نیز کاربرد دارد.
تیوریدازین مشتق پیپریدینی از گروه فنوتیازین ها است. مکانیسم اصلی اغلب این داروها مهار گیرنده های دوپامینی در سلول های مغز است.
به دلیل احتمال عوارض قلبی و چشمی کاربرد آن محدود شده است. سایر عوارض مانند آثار آنتی کولینرژیک ( خشکی دهان، تاری دید و یبوست ) ، سندرم نورولپتیک بدخیم، افت فشارخون و …
Thioridazine فاصله QTc را بصورت وابسته به دوز طولانی تر می کند. [ ۴] عوارض جانبی اکستراپیرامیدال به مراتب کمتر از اکثر داروهای ضد روانپریشی نسل اول ایجاد می کند. [ ۵] [ ۶] استفاده از آن، همراه با استفاده از سایر داروهای ضد روانپریشی تیپیک، با رتینوپاتیهای دژنراتیو همراه بوده است. [ ۷] گرایش بالاتری برای ایجاد عوارض جانبی آنتی کولینرژیک همراه با میل کمتری در ایجاد عوارض جانبی اکستراپیرامیدال و آرام بخشی نسبت به کلرپرومازین دارد، اما همچنین شیوع بالایی ازهایپوتانسیون و کاردیوتوکسیسیتی دارد. [ ۸] همچنین نسبت به سایر داروهای ضد روانپریشی نقش نسبتاً بالایی در ایجاد ارتوستاتیک هایپوتانسسیون دارد. به طور مشابه با سایر داروهای ضد روانپریشی نسل اول، اثر نسبتاً بالایی در افزایش پرولاکتین دارد. این یک خطر متوسط برای ایجاد افزایش وزن است. [ ۹] همان طور که با تمام داروهای ضد روانپریشی، تیوریدازین به مواردی از dyskinesia tardive ( یک اختلال عصبی غالباً دائمی که با حرکات کند، تکراری، بدون هدف و غیرارادی همراه است، اغلب در عضلات صورت مرتبط است، که معمولاً با سالها ادامه درمان با داروهای ضد روانگردان صورت می گیرد، به خصوص آنتی سایکوتیک های نسل اول ( یا معمولی ) مانند تیوریدازین ) و سندرم بدخیم نورولپتیک ( یک عارضه بالقوه کشنده در درمان آنتی سایکوتیک ) . [ ۴] دیسکرازی خونی مانند اگرانولوسیتوز، لکوپنی و نوتروپنی با درمان تیوریدازین امکان پذیر است. [ ۴] Thioridazine همچنین پس از سالها استفاده با رنگدانه غیرطبیعی شبکیه همراه است. [ ۱۰]
wiki: تیوریدازین