تیورل اکسل

تیورل آکسل. تِئورِل، آکْسِل (۱۹۰۳ـ۱۹۸۲)(Theorell, Axel)
تِئورِل، آکْسِل
زیست شیمی دان سوئدی. پژوهش هایش دربارۀ آنزیم های تسهیل کنندۀ واکنش های اکسایش، منجر به درک بهتر سازوکار عملکرد آنزیم ها و کشف چگونگی استفادۀ بدن از مواد مغذی برای تولید انرژی در حضور اکسیژن شد. این پژوهش ها باعث شد که جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۵۵ را به دست آورد. تئورل دانشنامۀ دکترای پزشکی خود را در ۱۹۳۰ از مؤسسه کارولینسکا۱ی استکهلم گرفت. در دوره دانشجویی، لیپوپروتئین ها۲ی موجود در خون را کشف کرد. از ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۳، دانشیار بیوشیمی دانشگاه اوپسالا بود و با اِسوِدبِرگ۳ در زمینۀ اولترا سانتریفوژ تحقیق می کرد. در این دوره، آنزیم میوگلوبین۴ را به صورت خالص بلوری تهیه و بررسی کرد. همچنین، مطالعاتی هم در زمینۀ آنزیم سیتوکروم سی۵ صورت داد که در تنفس یاخته ای دخالت دارد. از ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۵، تئورل با اوتو واربورگ۶ دربارۀ آنزیم زرد به تحقیق پرداخت. این آنزیم در مخمر، قلب، و شیر یافت می شود. او کشف کرد که این آنزیم حاوی نوعی کوآنزیم۷ غیر پروتئینی با نام ریبوفلاوین فسفات۸ (ویتامین ب۲) و نوعی آپوآنزیم۹ پروتئینی است. تئورل در ۱۹۳۷، به ریاست بخش زیست شیمی مؤسسه پزشکی نوبل۱۰ در استکهلم انتخاب شد. همچنین، رئیس آکادمی سلطنتی علوم سوئد۱۱ و اتحادیۀ بین المللی زیست شیمی۱۲ نیز بود.
Karolinska InstituteLipoproteinsSvedbergmyoglobincytochrome-COtto WarburgCoenzymeriboflavin phosphateopoenzymeNobel Medical InstituteSwedish Royal Academy of ScienceInternational Union of Biochemistry