تِئودوریکِ کَبیر (ح ۴۵۵ـ۵۲۶م)(Theodoric the Great)
تِئودوریکِ کَبیر
پادشاه اوستروگوت ها۱ (۴۷۱ـ۵۲۶م). در رأس سپاهی، از جبهۀ دانوب در امپراتوری روم عازم فتح ایتالیا شد و در آن جا مملکتی آرام و مرفه را بنیاد نهاد. در اواخر سلطنتش حاکمی خیرخواه بود، اما برای کسب قدرت بی رحمانه عمل کرد. جانشین قدرتمندی نداشت و مملکتش سرانجام به تصرف یوستی نیانوس۲، امپراتوری بیزانس۳، درآمد. هنگامی که بر جای پدرش، تئودمیر۴، تکیه زد اوستروگوت ها به دو دستۀ رقیب تقسیم شده، بر سر امپراتوری روم شرقی۵ با یکدیگر می جنگیدند. اما تئودوریک با کشتن رقیبش در ۴۸۱م به مناقشات خاتمه داد. امپراتور زنون۶، که می خواست امپراتوری شرقی را از شر اوستروگوت ها خلاص کند، پس از اعطای رتبه پاتریسین۷ به او، وی را به جنگ با ایتالیا فرستاد. تئودوریک همۀ قومش را از راه کوه های آلپ۸ به سمت ایتالیا برد و در آنجا با سپاه اودوآکر۹، که متشکل بود از مزدوران ژرمنی۱۰ خدمتگزار روم۱۱ که از ۴۷۶م بر ایتالیا حکم می راندند جنگید. تئودوریک با وجود پیروزی های اولیه در نبردهای سونتیوس۱۲ و ورونا۱۳ در ۴۸۹م، در ۴۹۰م در فائنتسا۱۴ شکست خورد. اما بالاخره با کمک ویزیگوت ها۱۵ و بورگوینی ها۱۶، سپاه اودوآکر را در ۴۹۰م در کنار رود آدا۱۷ در هم کوبید. اودوآکر تا دو سال دیگر هم راونا۱۸ را در اختیار داشت تا اینکه در ۴۹۳م بر اثر محاصرۀ دریایی و وعدۀ تئودوریک مبنی بر سهیم کردن او در قدرت، حاضر به صلح شد. اما تئودوریک خلف وعده کرد و با کشتن اودوآکر و قتل عام سربازانش، حاکم بلامنازع ایتالیا گردید. سپس در راونا خود را شاه اوستروگوت ها و نمایندۀ امپراتور در ایتالیا خواند. تئودوریک در دوران حکومتش با گسترش مرزهای قلمرواش بر کل ایتالیا و بخش اعظم نوریکوم۱۹، دالماسی۲۰ و پانونیا۲۱ (تقریباً مطابق با جنوب باواریا، غرب اتریش، اسلوونی و کروآسی) سلطه یافت. پس از شکست ویزیگوت ها از فرانک ها۲۲ و مرگ پادشاهشان آلاریک دوم (داماد تئودوریک)، در وویه۲۳ در ۵۰۷م، آمالاریک۲۴، نوۀ تئودوریک، پادشاه ویزیگوت ها شد و درنتیجه اسپانیا و پرووانس۲۵ نیز عملاً زیر سلطۀ تئودوریک رفت.
OstrogothsJustinianByzantine EmpireTheodemirEastern Roman EmpireZenopatricianAlpsOdoacerGermanicfeoderatiSontiusVeronaFaenzaVisigothsBurgundiansAddaRavennaNoricumDalmatiaPannoniaFranksVouilléAmalaricProvence
تِئودوریکِ کَبیر
پادشاه اوستروگوت ها۱ (۴۷۱ـ۵۲۶م). در رأس سپاهی، از جبهۀ دانوب در امپراتوری روم عازم فتح ایتالیا شد و در آن جا مملکتی آرام و مرفه را بنیاد نهاد. در اواخر سلطنتش حاکمی خیرخواه بود، اما برای کسب قدرت بی رحمانه عمل کرد. جانشین قدرتمندی نداشت و مملکتش سرانجام به تصرف یوستی نیانوس۲، امپراتوری بیزانس۳، درآمد. هنگامی که بر جای پدرش، تئودمیر۴، تکیه زد اوستروگوت ها به دو دستۀ رقیب تقسیم شده، بر سر امپراتوری روم شرقی۵ با یکدیگر می جنگیدند. اما تئودوریک با کشتن رقیبش در ۴۸۱م به مناقشات خاتمه داد. امپراتور زنون۶، که می خواست امپراتوری شرقی را از شر اوستروگوت ها خلاص کند، پس از اعطای رتبه پاتریسین۷ به او، وی را به جنگ با ایتالیا فرستاد. تئودوریک همۀ قومش را از راه کوه های آلپ۸ به سمت ایتالیا برد و در آنجا با سپاه اودوآکر۹، که متشکل بود از مزدوران ژرمنی۱۰ خدمتگزار روم۱۱ که از ۴۷۶م بر ایتالیا حکم می راندند جنگید. تئودوریک با وجود پیروزی های اولیه در نبردهای سونتیوس۱۲ و ورونا۱۳ در ۴۸۹م، در ۴۹۰م در فائنتسا۱۴ شکست خورد. اما بالاخره با کمک ویزیگوت ها۱۵ و بورگوینی ها۱۶، سپاه اودوآکر را در ۴۹۰م در کنار رود آدا۱۷ در هم کوبید. اودوآکر تا دو سال دیگر هم راونا۱۸ را در اختیار داشت تا اینکه در ۴۹۳م بر اثر محاصرۀ دریایی و وعدۀ تئودوریک مبنی بر سهیم کردن او در قدرت، حاضر به صلح شد. اما تئودوریک خلف وعده کرد و با کشتن اودوآکر و قتل عام سربازانش، حاکم بلامنازع ایتالیا گردید. سپس در راونا خود را شاه اوستروگوت ها و نمایندۀ امپراتور در ایتالیا خواند. تئودوریک در دوران حکومتش با گسترش مرزهای قلمرواش بر کل ایتالیا و بخش اعظم نوریکوم۱۹، دالماسی۲۰ و پانونیا۲۱ (تقریباً مطابق با جنوب باواریا، غرب اتریش، اسلوونی و کروآسی) سلطه یافت. پس از شکست ویزیگوت ها از فرانک ها۲۲ و مرگ پادشاهشان آلاریک دوم (داماد تئودوریک)، در وویه۲۳ در ۵۰۷م، آمالاریک۲۴، نوۀ تئودوریک، پادشاه ویزیگوت ها شد و درنتیجه اسپانیا و پرووانس۲۵ نیز عملاً زیر سلطۀ تئودوریک رفت.
OstrogothsJustinianByzantine EmpireTheodemirEastern Roman EmpireZenopatricianAlpsOdoacerGermanicfeoderatiSontiusVeronaFaenzaVisigothsBurgundiansAddaRavennaNoricumDalmatiaPannoniaFranksVouilléAmalaricProvence
wikijoo: تیودوریک_کبیر