تیهان
لغت نامه دهخدا
تیهان. [ ت َ ] ( ع ص ) گمراه و سرگردان. نعت است از تَیهَان وتَیه. ( منتهی الارب ). گمراه و سرگردان. ( آنندراج ).
تیهان. ( ع اِ ) شرابی محلل که بدان مداوا کنند. ( از اقرب الموارد ).
تیهان. [ ت َ / ت َی ْ ی ِ ] ( ع ص ) متکبر. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). لاف زننده و تکبرنماینده. ( ناظم الاطباء ).
تیهان. [ ت َی ْ ی ِ ] ( اِخ ) نام پدر ابوالهیثم ملک صحابی انصاری است. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید