تیه پولو جووانی باتیستا

تیِه پولو، جووانّی باتّیسْتا (۱۶۹۶ـ۱۷۷۰)(Tiepolo, Giovanni Battista)
آنتونی و کلئوپاترا، اثر تیِه پولو
نقاش ایتالیایی. از نخستین نمایندگان روکوکو۱ی ایتالیایی بود، و طرح های تزیینی باشکوهی را در کاخ ها و کلیساهای شمال ایتالیا، جنوب غربی آلمان، و مادرید به اجرا درآورد. سبک او بانشاط، و رنگ هایش گرم و روشن است، و به توهّم بسیار اتکا دارد. تیه پولو آثاری دینی، و بیش از آن تاریخی و تمثیلی آفرید. با کار استادانه و کیفیّت رنگی منحصربه خود، دیوارها و سقف های ویلاها و کاخ های بسیاری را در ونیز و دیگر نقاط شمال ایتالیا نقاشی کرد، که مجموعۀ آنتونی و کلئوپاترا۲ (پالاتسو لابیا۳) نقطۀ عطف آن است. در ۱۷۵۲ برای تزیین کاخ سراسقف و امیر۴ وورتسبورگ۵ به آلمان رفت و پسرانش جووانّی دومنیکو۶ (۱۷۲۷ـ۱۸۰۲) و لورنتسو۷ (۱۷۳۶ـ پیش از ۱۷۷۶) نیز او را یاری دادند. در ۱۷۵۵ به ریاست آکادمی ونیز۸ انتخاب شد، و در ۱۷۶۲ کارلوس سوم۹ او را به اسپانیا دعوت کرد. تا ۱۷۷۰ در آن دیار هنر آفرید، و تزیینات پالاسیو رئال۱۰، و محجرهایی برای محراب سان پاسکوئاله۱۱ در آرانخوئس۱۲، نقاشی کرد. بعدها آثاری از آنتون مِنگس۱۳ِ نئوکلاسی سیست۱۴، رقیب تپه پولو و مخالف سبک کارش، جانشین آثار وی شدند. تیه پولو نقاشی را از نقاش خرده پایی با نام گرگوریو لادزارینی۱۵ آموخت، اما منشأ روکوکوی پرنشاط و خیال انگیزش را باید در هنر سباستیانو ریتچی۱۶ جست. نخستین آثارش، ازجمله قربانی کردن اسحاق۱۷ (ح ۱۷۱۵ـ۱۷۱۶؛ اُسپدالتّو۱۸، ونیز)، و نقاشی هایش در کلیسای اسکالتسی۱۹، ونیز، بر تأثیرپذیری از جوزپّه کرسپی۲۰ (۱۶۶۵ـ۱۷۴۷) و جووانّی پیاتستّا۲۱ (۱۶۸۳ـ۱۷۵۴) نیز دلالت دارند؛ لیکن تیه پولو جلوه های سایه روشن خاص آثار آنان را وانهاد، و عمق نمایی جوّی و بازنمایی فضای روشن را جانشین آن ساخت، که ورونسه۲۲ در آن رقیبش بود.
rococoAntony and CleopatraPalazzo LabiaPrince Archbishop’s PalaceWürzburgGiovanni DomenicoLorenzoVenetian AcademyCharles IIIPalacio RealS PasqualeAranjuezAnton MengsneoclassicistGregorio LazzariniSebastiano RicciSacrifice of IsaacOspedalettoScalziGiuseppe CrespiGiovanni PiazzettaVeronese