تینی

لغت نامه دهخدا

تینی. ( ص نسبی ) انجیری. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). || رنگی از رنگهای بول که به رنگ آب انجیر ماند. ( مفاتیح از یادداشت ایضاً ). || نوع سوم از انواع جرب العین. صورت آن ماننددانه انجیر است و بدین جهت تینی نامندش. ( از بحر الجواهر ). || نوعی بواسیر : بواسیر تینی گرد بود و پهن همچون انجیر. ( ذخیره خوارزمشاهی از یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به تین شود.

فرهنگ فارسی

انجیری رنگی از رنگهای بول که به رنگ آب انجیر ماند

پیشنهاد کاربران

تینی در زبان لکی یعنی: ۱ . گلو و حنجره ، انتهای حلق ۲. و به معنای تشنه تیز می باشد، تیتی مه یعنی تشنه ام . چال تینی یعنی گودی گلو ۳. و چال تینی قسم به جان عزیزترین کس زندگی کسی هم هست و سخت ترین قسم در زبان لکی قسم و چال تینی هست
تینی =درزبان لکی به دو معنی به کارمی رود :
اول =گلو وحلق .
تینی=تشنه و فعل محوب می شود .
تینیمه =تشنه ام تینیمانه =تشنه ایم
تینیته=تشنه ای تینیتانه=تشنه اید
تینییه=تشنه است تینییانه=تشنه اند

بپرس