تین ترد ( به انگلیسی: ThinThread ) نام پروژه آژانس امنیت ملی ایالات متحده آمریکا است که بر پایه نوشتار شیوون گورمن در بالتیمور سان در ۱۷ مه ۲۰۰۶ از دهه ۱۹۹۰ ( میلادی ) دنبال می شد. کار این برنامه، شنود و واکاوی چشمگیر داده بدست آمده بود. اما بر پایه این نوشتار، این برنامه، به خاطر تغییر در اولویت ها و دلگرمی مقامات اطلاعاتی آمریکا سه هفته پیش از حملات ۱۱ سپتامبر از کار افتاد.
... [مشاهده متن کامل]
"تغییر در اولویت ها" به معنی تصمیم ژنرال مایکل هیدن برای آغاز پروژه تریلبلیزر بود. با وجود این حقیقت که تین ترد پیش نمونه ای بود که ادعا می شد در آن از حق حریم شخصی شهروندان آمریکایی محافظت می شود از کارافتاد و پروژه تریلبلیزر آغاز شد که در آن خبری از حفاظت از حق حریم شخصی شهروندان آمریکایی نبود. کنسرسیومی از چند شرکت به رهبری شرکت بین المللی کاربردهای علمی، برنده یک قرارداد ۲۸۰ میلیون دلاری برای توسعه تریلبلیزر در سال ۲۰۰۲ ( میلادی ) شد.
گروهی از کارمندان پیشین آژانس امنیت ملی به نام های جی. کرک ویب، ویلیام بینی، اد لومیس، و توماس دریک به همراه کارمند اداری کمیته منتخب دائمی مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا دایان روآرک ( که کارشناس بودجه آژانس امنیت ملی بود ) معتقد بودند که نمونه نخستین سامانه عملیاتی به نام تین ترد راه حل بهتری از تریلبلیزر بود که در آن هنگام در اندازه ایده ای روی کاغذ بود. در سال ۲۰۰۲ آنها به دفتر بازرس ارشد وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا درباره سوء مدیریت و هدر رفتن پول مالیات دهندگان در تریلبلیزر شکایت کردند. در سال ۲۰۰۷ ( میلادی ) پس از آنکه نیویورک تایمز، یک برنامه دیگر را فاش کرد بر پایه حکم جرج دابلیو بوش برای سخت گیری به افشاگران و درز اطلاعات، اداره تحقیقات فدرال ( اف بی آی ) به خانه این افراد حمله کرد ( ببینید: جنجال برنامه نظارت بدون حکم دادگاه آژانس امنیت ملی ( ۲۰۰۷ - ۲۰۰۱ ) ) . بر پایه حکم باراک اوباما برای سخت گیری به افشاگران و درز اطلاعات، در سال ۲۰۱۰ ( میلادی ) توماس دریک که به بازرس ارشد وزارت دفاع کمک کرده بود به جاسوسی متهم شد. اتهام های اصلی بعدها کنار گذاشته شدند و او درخواست به سرپیچی از قانون کرد.
نتیجه شکایت بازرس ارشد وزارت دفاع، یک گزارش بازرسی بود که بر پایه لایحه آزادی اطلاعات ( ۱۹۶۶ ) در سال ۲۰۱۱ ( میلادی ) به صورت عمومی، منتشر شد. با اینکه خیلی از بخش های آن حذف شده بودند. در گزارش، خیلی از تریلبلیزر انتقاد شده بود و از تین ترد انتقادات نسبتاً کمی شده بود. خدمات و پشتیبانی کیفیت پایین در تیم تین ترد، کمبود سندپردازی، کمبود سامانه مدیریت پیکربندی، و کمبود سامانه ردیابی اشکال، نمونه های آن بودند. اما یافته ها نشانه ای از عدم موفقیت تین ترد نشان نمی دادند. پیشنهادهایی برای بهبود کارکرد تین ترد، پس از آغاز به کار آن شده بود.
... [مشاهده متن کامل]
"تغییر در اولویت ها" به معنی تصمیم ژنرال مایکل هیدن برای آغاز پروژه تریلبلیزر بود. با وجود این حقیقت که تین ترد پیش نمونه ای بود که ادعا می شد در آن از حق حریم شخصی شهروندان آمریکایی محافظت می شود از کارافتاد و پروژه تریلبلیزر آغاز شد که در آن خبری از حفاظت از حق حریم شخصی شهروندان آمریکایی نبود. کنسرسیومی از چند شرکت به رهبری شرکت بین المللی کاربردهای علمی، برنده یک قرارداد ۲۸۰ میلیون دلاری برای توسعه تریلبلیزر در سال ۲۰۰۲ ( میلادی ) شد.
گروهی از کارمندان پیشین آژانس امنیت ملی به نام های جی. کرک ویب، ویلیام بینی، اد لومیس، و توماس دریک به همراه کارمند اداری کمیته منتخب دائمی مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا دایان روآرک ( که کارشناس بودجه آژانس امنیت ملی بود ) معتقد بودند که نمونه نخستین سامانه عملیاتی به نام تین ترد راه حل بهتری از تریلبلیزر بود که در آن هنگام در اندازه ایده ای روی کاغذ بود. در سال ۲۰۰۲ آنها به دفتر بازرس ارشد وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا درباره سوء مدیریت و هدر رفتن پول مالیات دهندگان در تریلبلیزر شکایت کردند. در سال ۲۰۰۷ ( میلادی ) پس از آنکه نیویورک تایمز، یک برنامه دیگر را فاش کرد بر پایه حکم جرج دابلیو بوش برای سخت گیری به افشاگران و درز اطلاعات، اداره تحقیقات فدرال ( اف بی آی ) به خانه این افراد حمله کرد ( ببینید: جنجال برنامه نظارت بدون حکم دادگاه آژانس امنیت ملی ( ۲۰۰۷ - ۲۰۰۱ ) ) . بر پایه حکم باراک اوباما برای سخت گیری به افشاگران و درز اطلاعات، در سال ۲۰۱۰ ( میلادی ) توماس دریک که به بازرس ارشد وزارت دفاع کمک کرده بود به جاسوسی متهم شد. اتهام های اصلی بعدها کنار گذاشته شدند و او درخواست به سرپیچی از قانون کرد.
نتیجه شکایت بازرس ارشد وزارت دفاع، یک گزارش بازرسی بود که بر پایه لایحه آزادی اطلاعات ( ۱۹۶۶ ) در سال ۲۰۱۱ ( میلادی ) به صورت عمومی، منتشر شد. با اینکه خیلی از بخش های آن حذف شده بودند. در گزارش، خیلی از تریلبلیزر انتقاد شده بود و از تین ترد انتقادات نسبتاً کمی شده بود. خدمات و پشتیبانی کیفیت پایین در تیم تین ترد، کمبود سندپردازی، کمبود سامانه مدیریت پیکربندی، و کمبود سامانه ردیابی اشکال، نمونه های آن بودند. اما یافته ها نشانه ای از عدم موفقیت تین ترد نشان نمی دادند. پیشنهادهایی برای بهبود کارکرد تین ترد، پس از آغاز به کار آن شده بود.
