تیمین

/timin/

لغت نامه دهخدا

تیمین. [ ت َ ] ( ع مص ) بر دست راست رفتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || به یُمن شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). به یُمن درآمدن. || به برکت دعا کردن کسی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). یقال : یمن علیه. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

بر دست راست رفتن به یمن شدن

دانشنامه عمومی

با تیامین اشتباه گرفته نشود.
تیمین یک باز نوکلئوتیدی و از مشتقات پیریمیدین است که فقط در ساختار دنا ( دی ان ای ) دیده می شود. این باز در دنا ( دی ان ای ) فقط با آدنین ترکیب می شود یا به آن می چسبد. به دلیل این که این باز اولین بار از بافت تیموس جدا شد، نام آن را تیمین نهاده اند. [ ۱]
همان طور که نام دیگر آن ( متیل یوراسیل ) نشان می دهد، تیمین ممکن است از کربوکسیلاسیون یوراسیل اشتقاق یافته باشد. [ ۲]
عکس تیمینعکس تیمینعکس تیمین
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس