تیماو

لغت نامه دهخدا

تیماو.( اِ ) بلادت باشد و آن تعطیل قوت نفس ناطقه است بی آنکه تقصیری در خلقت آن شده باشد. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). در برهان آمده در فرهنگها نیافتم. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). بلادت و کندی ذهن. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس