تیمان

لغت نامه دهخدا

تیمان. ( اِخ ) ( صحرای جنوبی ) 1 - اول زاده الیفاز. سفر پیدایش 36:11. 2 - ملکی که به اسم اول زاده الیفاز مسمی شد و اهالیش بواسطه حکمت و کثرت دانش شهرت داشتند... ظاهراً این ملک بر جنوب شرقی زمین ادوم که آن را زمین پسران مشرق گویند واقع بوده و در کتاب حزقیال 25:13 تیمن خوانده شده است. بعضی بر آنند که تیمان همان ملکی می باشد که به مسافت پانزده میل به پترا وادی موسی مانده واقعاست و اهالی آنجا را تیمانی گویند. سفر پیدایش 36:34 و کتاب ایوب 2:11 و حافربن اشحور پدر تقوع هم بدین لقب ملقب بود اول تواریخ 4:6. ( قاموس کتاب مقدس ).

فرهنگ فارسی

۱ - اول زاده الیفاز ۲ - ملکی که به اسم اول زاده الیفاز مسمی شد و اهالیش بواسطه حکمت و کثرت دانش شهرت داشتند .

پیشنهاد کاربران

واحد پول در مقطعی از دوره حکومت امپراتوری عثمانی. گفته می شود واحد پول تومان در ایران بر گرفته از این کلمه می باشد.
منبع سیاحتنامه شاردن جلد اول چاپ ۱۷۱۱ پاریس.
تەیمان در کۆردی بە معنای نوعی نردە و پرچین چوبی است

بپرس