تیم دوچرخه سواری اونسه ( تلفظ اسپانیایی: ؛ کد تیم یوسی آی: ONC ) که با نام های لیبرتی سگوروس، لیبرتی سگوروس–وورث و در سال پایانی فعالیت خود با نام آستانه–وورث و آستانه نیز شناخته می شد، یک تیم حرفه ای دوچرخه سواری اسپانیایی بود. این تیم در مسابقات پروتور شرکت می کرد.
در ۲۵ مهٔ ۲۰۰۶ لیبرتی میچوال به دلیل رسوایی دوپینگ مدیر ورزشی تیم مانولو سائیز، از حمایت مالی تیم کنار کشید. در ۲ ژوئن ۲۰۰۶ تیم توانست حامی مالی اصلی دیگری به نام آستانه فراهم کند. وورث تا ۳ ژوئیه حامی مالی مشترک بود و پس از تور دو فرانس ۲۰۰۶ از شراکت خارج شد. در پایان فصل، آستانه نیز به دلیل عدم حضور در تور از حمایت مالی کنار کشید. در ۱۶ دسامبر ۲۰۰۶، اتحادیه جهانی پروانه پروتور شرکت سائیز با نام اکتیو بی را لغو کرد.
برخی از رکابزنان و کارکنان، تیم تازه تأسیس قزاقستانی آستانه را تشکیل دادند.
نخستین بار تیم با نام اونسه تشکیل شد که سازمان ملی نابینایان اسپانیا است. مانولو سائیز توانست مدیریت را حرفه ای تر و نظارت بر مربی گری، تجهیزات و تمرینات را بیشتر کند. او در ووئلتای ۲۰۰۳ از مسابقه محروم شد.
تیم اونسه در دههٔ ۱۹۹۰ با رکابزنانی مانند لوران ژالابر و الکس زوله همکاری می کرد و بر مسابقات بهاره مانند پاریس–نیس، لافلش والونی و تور روماندی حکومت می کرد. تیم در سال های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ برندهٔ ووئلتا شد. ووئلتای ۱۹۹۵ کاملاً تحت سلطهٔ تیم اونسه بود. لوران ژالابر برندهٔ رده بندی اصلی، امتیازی و کوهستان شد. تیم نیز برندهٔ عنوان بهترین تیم شد و یوهان بروینیل بر سکوی سوم ایستاد. اونسه در چند مرحله از تور دو فرانس به پیروزی رسید و حاکم تایم تریل تیمی بود.
زوله برندهٔ ووئلتای ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ شد؛ ولی در سال ۱۹۹۸ تیم را ترک کرد. در سال ۱۹۹۹ آبرائام اولانو، برندهٔ ووئلتای ۱۹۹۸، به تیم پیوست؛ ولی نتوانست از قهرمانی خود دفاع کند. خوزبا بلوکی رهبر تیم شد و در تورهای ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ با لانس آرمسترانگ رقابت کرد.
حمایت مالی اونسه چنان موفق بود که در تمام اسپانیا نفوذ کرده بود و همهٔ اسپانیایی ها آن را می شناختند. اونسه در پایان سال ۲۰۰۳ به حمایت خود خاتمه داد. سائیز توانست حامی مالی تازه ای به نام لیبرتی میچوال فراهم کند. بیشترین رکابزنان در تیم ماندند و روبرتو اراس، برندهٔ ووئلتای ۲۰۰۳ به تیم پیوست. او عملکرد خوبی در تور دو فرانس ۲۰۰۴ نداشت؛ ولی برندهٔ ووئلتای ۲۰۰۴ شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ۲۵ مهٔ ۲۰۰۶ لیبرتی میچوال به دلیل رسوایی دوپینگ مدیر ورزشی تیم مانولو سائیز، از حمایت مالی تیم کنار کشید. در ۲ ژوئن ۲۰۰۶ تیم توانست حامی مالی اصلی دیگری به نام آستانه فراهم کند. وورث تا ۳ ژوئیه حامی مالی مشترک بود و پس از تور دو فرانس ۲۰۰۶ از شراکت خارج شد. در پایان فصل، آستانه نیز به دلیل عدم حضور در تور از حمایت مالی کنار کشید. در ۱۶ دسامبر ۲۰۰۶، اتحادیه جهانی پروانه پروتور شرکت سائیز با نام اکتیو بی را لغو کرد.
برخی از رکابزنان و کارکنان، تیم تازه تأسیس قزاقستانی آستانه را تشکیل دادند.
نخستین بار تیم با نام اونسه تشکیل شد که سازمان ملی نابینایان اسپانیا است. مانولو سائیز توانست مدیریت را حرفه ای تر و نظارت بر مربی گری، تجهیزات و تمرینات را بیشتر کند. او در ووئلتای ۲۰۰۳ از مسابقه محروم شد.
تیم اونسه در دههٔ ۱۹۹۰ با رکابزنانی مانند لوران ژالابر و الکس زوله همکاری می کرد و بر مسابقات بهاره مانند پاریس–نیس، لافلش والونی و تور روماندی حکومت می کرد. تیم در سال های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ برندهٔ ووئلتا شد. ووئلتای ۱۹۹۵ کاملاً تحت سلطهٔ تیم اونسه بود. لوران ژالابر برندهٔ رده بندی اصلی، امتیازی و کوهستان شد. تیم نیز برندهٔ عنوان بهترین تیم شد و یوهان بروینیل بر سکوی سوم ایستاد. اونسه در چند مرحله از تور دو فرانس به پیروزی رسید و حاکم تایم تریل تیمی بود.
زوله برندهٔ ووئلتای ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ شد؛ ولی در سال ۱۹۹۸ تیم را ترک کرد. در سال ۱۹۹۹ آبرائام اولانو، برندهٔ ووئلتای ۱۹۹۸، به تیم پیوست؛ ولی نتوانست از قهرمانی خود دفاع کند. خوزبا بلوکی رهبر تیم شد و در تورهای ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ با لانس آرمسترانگ رقابت کرد.
حمایت مالی اونسه چنان موفق بود که در تمام اسپانیا نفوذ کرده بود و همهٔ اسپانیایی ها آن را می شناختند. اونسه در پایان سال ۲۰۰۳ به حمایت خود خاتمه داد. سائیز توانست حامی مالی تازه ای به نام لیبرتی میچوال فراهم کند. بیشترین رکابزنان در تیم ماندند و روبرتو اراس، برندهٔ ووئلتای ۲۰۰۳ به تیم پیوست. او عملکرد خوبی در تور دو فرانس ۲۰۰۴ نداشت؛ ولی برندهٔ ووئلتای ۲۰۰۴ شد.
wiki: تیم اونسه