تیسلیوس آرنه ویلهلم کورین. تیسِلیوس، آرْنِه ویلهِلْم کورین (۱۹۰۲ـ۱۹۷۱)(Tiselius, Arne Wilhelm Kaurin)
شیمی دان سوئدی. روش قدرتمندی، با نام اِلکتروفورز۱، برای آنالیز شیمیایی عرضه کرد و تکنیک های جدید خود را برای آنالیز پروتئین های حیوانی به کار گرفت. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۴۸ را به سبب تحقیقاتش در زمینۀ الکتروفورز و تحلیل جذب سطحی۲، و نیز کشفیاتش در زمینۀ پروتئین های سرم۳ به دست آورد. در استکهلم زاده شد و در اوپسالا۴ درس خواند. در همان جا نیز به کار پرداخت. از ۱۹۳۸، مدیر انستیتوی زیست شیمی۵ بود. از ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۵، در پرینستون۶ امریکا در زمینۀ کانی های زئولیت۷ تحقیق و ظرفیت آن ها را برای حفظ ساختار بلوری۸ از طریق تبادل آب تبلور۹ با اجسام دیگر بررسی می کرد. این گونه ساختارهای بلوری، حتی پس از حذف آب، تحت خلأ دست نخورده باقی می مانند. تیسلیوس تغییرات نوری حاصل از آبدار شدن مجدد۱۰ بلورهای خشکیده را بررسی کرد و برای اولین بار در دهه ۱۹۲۰ الکتروفورز را به کار بُرد. در دهه ۱۹۳۰، پروتئین های موجود در سرم اسب را جداسازی کرد و برای اولین بار وجود سه جزء را، که آن ها را آلفا و بتا و گاما گلوبولین۱۱ نامید، آشکار ساخت. بعدها نیز تکنیک های جدیدی را در کروماتوگرافی۱۲ ابداع کرد. او سمپوزیوم نوبل۱۳ را بنیاد گذاشت که هر ساله به بحث های اجتماعی و اخلاقی و دیگر زمینه های مرتبط با کارهای برندگان هر پنج زمینۀ جایزه نوبل می پردازد.electrophoresisadsorptionserum proteinsUppsalaInstitute of BiochemistryPrincetonzeolitecrystal structurewater of crystallizationrehydrateα-β-δ globulinchromatographyNobel Symposia
شیمی دان سوئدی. روش قدرتمندی، با نام اِلکتروفورز۱، برای آنالیز شیمیایی عرضه کرد و تکنیک های جدید خود را برای آنالیز پروتئین های حیوانی به کار گرفت. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۴۸ را به سبب تحقیقاتش در زمینۀ الکتروفورز و تحلیل جذب سطحی۲، و نیز کشفیاتش در زمینۀ پروتئین های سرم۳ به دست آورد. در استکهلم زاده شد و در اوپسالا۴ درس خواند. در همان جا نیز به کار پرداخت. از ۱۹۳۸، مدیر انستیتوی زیست شیمی۵ بود. از ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۵، در پرینستون۶ امریکا در زمینۀ کانی های زئولیت۷ تحقیق و ظرفیت آن ها را برای حفظ ساختار بلوری۸ از طریق تبادل آب تبلور۹ با اجسام دیگر بررسی می کرد. این گونه ساختارهای بلوری، حتی پس از حذف آب، تحت خلأ دست نخورده باقی می مانند. تیسلیوس تغییرات نوری حاصل از آبدار شدن مجدد۱۰ بلورهای خشکیده را بررسی کرد و برای اولین بار در دهه ۱۹۲۰ الکتروفورز را به کار بُرد. در دهه ۱۹۳۰، پروتئین های موجود در سرم اسب را جداسازی کرد و برای اولین بار وجود سه جزء را، که آن ها را آلفا و بتا و گاما گلوبولین۱۱ نامید، آشکار ساخت. بعدها نیز تکنیک های جدیدی را در کروماتوگرافی۱۲ ابداع کرد. او سمپوزیوم نوبل۱۳ را بنیاد گذاشت که هر ساله به بحث های اجتماعی و اخلاقی و دیگر زمینه های مرتبط با کارهای برندگان هر پنج زمینۀ جایزه نوبل می پردازد.electrophoresisadsorptionserum proteinsUppsalaInstitute of BiochemistryPrincetonzeolitecrystal structurewater of crystallizationrehydrateα-β-δ globulinchromatographyNobel Symposia