تیزه

/tize/

معنی انگلیسی:
cusp, nib, prong, ridge, snag, spine

لغت نامه دهخدا

تیزه. [ زَ / زِ ] ( اِ مرکب ) جای باریک و برنده و فرورونده از چیزی. جانب یا سر تیز چیزی. نقطه تیزچیزی. تیزه دیوار. تیزه کمر. تیزه آرنج. نوکی برجسته از چیزی. دم. لب. لبه. تیزنا. ( از یادداشتهای مرحوم دهخدا ). رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

جای باریک و برنده و فرو رونده از چیزی جانب یا سر تیز چیزی

فرهنگستان زبان و ادب

{cusp} [ریاضی] نقطه ای که در آنجا دو یا چند شاخۀ خم اشتراک دارند و خطوط مماس بر این شاخه ها در آن نقطه بر هم منطبق هستند

گویش مازنی

/tize/ لباس نو

دانشنامه آزاد فارسی

تیزه (cusp)
نقطۀ تلاقی دو شاخه۱ از منحنی با یکدیگر که در آن، مماس۲ های وارد بر دوشاخه بر هم منطبق اند.
branchtangent

پیشنهاد کاربران

تیزه : محل برخورد دو نیمه قوس را تیزه گویند . ( اصطلاح بنایی و ساختمان سازی )
اجرت مزد اسیابان که معولا از یک عشر بیشر نبود
اجرت ارد کردن گندم چون در روستاها که آسیاب بود و چون نیروی مکانیکی از اب قنات یا رودی بود که همه درآن سهیم بودند لذا مقدار گندمی که از گندم مشتری بر میداشتند میگفتند بابت مخارج تیز کردن سنگ آسیاب است نام ان اجرت را تیزه نام نهادند و بعداز انکه آسیا با برق و یا موتور دیزل شد حق اجره آرد نامش تیزه بود
...
[مشاهده متن کامل]

مثلا عرف بود که چقدر تیزه بر میدارند که معمولا یک عشر تیزه اسیابان بود

بپرس