تیره چهر

لغت نامه دهخدا

تیره چهر. [ رَ / رِ چ ِ ] ( ص مرکب ) مخفف تیره چهره. سیه روی. سیاه و تاریک :
تو گفتی که اندر شب تیره چهر
ستاره همی برفشاند سپهر.
فردوسی.
رجوع به ماده بعد و تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

مخفف تیره چهره سیه روی

پیشنهاد کاربران

بپرس