تیره میغ

لغت نامه دهخدا

تیره میغ. [ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) میغ سیاه و تیره. ابر سیاه و ظلمانی :
جهان چون شب بهمن از تیره میغ
چه ابری که باران او تیر و تیغ.
فردوسی.
چو برق درخشنده از تیره میغ
همی آتش افروخت از هر دو تیغ.
فردوسی ( از اسدی ).

فرهنگ فارسی

میغ سیاه و تیره ابر سیاه و ظلمانی

پیشنهاد کاربران

بپرس