تیره مقر

لغت نامه دهخدا

تیره مقر. [ رَ / رِ م َ ق َ ] ( اِ مرکب ) جایگاه تیره. قرارگاه تاریک و ظلمانی. در بیت زیر کنایه از گور است :
پند مدهید مرا گر بتوانید به من
آن چراغ دل از آن تیره مقر بازدهید.
خاقانی.
رجوع به تیره شود.

فرهنگ فارسی

جایگاه تیره قرارگاه تاریک و ظلمانی

پیشنهاد کاربران

بپرس