تیره مقر. [ رَ / رِ م َ ق َ ] ( اِ مرکب ) جایگاه تیره. قرارگاه تاریک و ظلمانی. در بیت زیر کنایه از گور است : پند مدهید مرا گر بتوانید به من آن چراغ دل از آن تیره مقر بازدهید.خاقانی.رجوع به تیره شود.