ببردش ورا هوش و دانش خدای
مرا بی خرد یافت آن تیره رای.
فردوسی.
همان جهن و گرسیوز تیره رای که او برد پای سیاوش ز جای.
فردوسی.
هر کسی چیزی همی گوید ز تیره رای خویش تا گمان آید که او قسطاس بن لوقاستی.
ناصرخسرو.
از دهر غدرپیشه وفائی نیافتم وز بخت تیره رای صفائی نیافتم.
خاقانی.
چو خدمت پسندیده آرم بجای نیندیشم از دشمن تیره رای.
سعدی ( بوستان ).
گرت برکند خشم روزی ز جای سراسیمه خوانندت و تیره رای.
سعدی ( بوستان ).
... عجب داشت سنگین دل تیره رای.سعدی ( بوستان ).
دلا همیشه مزن راه زلف دلبندان چو تیره رای شدی کی گشایدت کاری.
حافظ ( از آنندراج ).