تیرافکن

/tirafkan/

لغت نامه دهخدا

تیرافکن. [ اَ ک َ ] ( نف مرکب ) تیرانداز. که تیر افکند. پرتاب کننده تیر از کمان و جز آن :
عطارد کرده ز اول خط جوزا
سوی مریخ تیرافکن تماشا.
نظامی.
رجوع به تیرانداز و تیر و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

تیرانداز که تیر افکند پرتاب کننده تیر از کمان و جز آن

پیشنهاد کاربران

بپرس