تید

لغت نامه دهخدا

تید. [ ت َ ] ( ع اِ ) نرمی و آهستگی. یقال : تیدک یا هذا؛ یعنی نرمی و آهستگی کن. و یقال : تیدک زیداً و تید زید؛ یعنی بگذار او را و هو اما مصدر و الکاف مجرورة او اسم فعل ، و الکاف للخطاب. و نزد ابن مالک اسم فعل است وبس. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ).

تید. [ ت َ ] ( اِخ ) نام مدینه منوره و موضعی است. ( از منتهی الارب ). رجوع به تیدد شود.

فرهنگ فارسی

نام مدینه منوره و موضعی است

گویش مازنی

/tid/ واژه ای برای راندن سگ

دانشنامه عمومی

کوه تید ( به انگلیسی: Teide ) یک کوه آتش فشانی در جزایر قناری است. قله ی این کوه با ۳۷۱۸ متر ارتفاع، بلندترین نقطه در قلمروی اسپانیا است.
عکس تیدعکس تیدعکس تیدعکس تیدعکس تیدعکس تید
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس