تیحان. [ ت َی ْ ی َ / ی ِ ] ( ع ص ) آنکه پیش آید بکاری که نباید. || آنکه خود را در بلا افکند. || اسپی که از نشاط خمان و چمان رود. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
