تیتراسیون پتانسیل سنجی به تیتراسیون هایی که با دستگاه پتانسیومتر انجام می گیرد گفته می شود. در تیتراسیون های پتانسیومتری تغییرات پتانسیل الکترود شناساگر نسبت به الکترود مرجع، به ازای افزایش حجم های معینی از تیتر کننده، سنجیده می شود. الکترود مرجع در تمام تیتراسیون ها معمولاً یکی از الکترودهای مرجع آزمایشگاهی مانند الکترود کالومل اشباع یا نقره – نقره کلرید اشباع است. اما نوع الکترود شناساگر بستگی به نوع تیتراسیون دارد. برای مثال در تیتراسیون های اسید – باز معمولاً از الکترود شیشه، در تیتراسیون های اکسایش – کاهش از الکترود پلاتین، در تیتراسیون های کمپلکسومتری از الکترود جیوه و در تیتراسیون های رسوبی از الکترود نقره استفاده می شود.
پتانسیل سنجی یک روش الکتروشیمیایی است که در آن مقدار ماده در محلول به طریق اندازه گیری مستقیم یا غیرمستقیم نیروی محرکه الکتریکی ( emf ) بین دو الکترود قرار داده شده در محلول اندازه گیری می شود. نیروی محرکه الکتریکی ( emf ) بین الکترود شناساگر و مرجع، پتانسیل یا اخلاف پتانسیل نامیده می شود.
پتانسیل سنجی مستقیم که در آن سنجش به کمک اندازه گیری پتانسیل الکترود انجام می گیرد. معمولاً پتانسیل سنجی مستقیم با استفاده از الکترود یون گزین به عنوان الکترود شناساگر انجام می شود و آن را می توان برای گونه هایی به کار برد که یک الکترود شناساگر برای آنها در دسترس می باشد.
در این روش منحنی تغییرات پتانسیل بر حسب حجم واکنشگر رسم می شود. پتانسیل سنجی می تواند بر اساس هر کدام از تعادل های اسید - باز، اکسایشی - کاهشی، تشکیل کمپلکس و رسوب انجام گیرد. تیتراسیون پتانسیل سنجی نسبت به تیتراسیون حجم سنجی در حضور شناساگرهای رنگی، مزیت هایی دارد که عبارتند از:
• نقطهٔ پایانی حتی در محلول های رقیق، دقیقاً قابل تعیین است.
• اندازه گیری در محلول های رنگی که در آنها، تغییر شناساگرها محسوس نیست، ممکن می باشد.
• این روش در مورد تعیین غلظت هایی که برای تعیین خاتمه واکنش، شناساگری وجود ندارد، بسیار ارزشمند است.
نمودار تغییرات پتانسیل ( E ) بر حسب حجم تیترکننده رسم می شود. نقطه عطف نمودار نقطه پایانی را نشان می دهد. البته در این روش نقطه هم ارزی فقط در مورد واکنش های متقارن مانند تیتر کردن یون Fe+2 با یون Ce+2 که تعداد الکترون های مبادله شده در دو نیم واکنش مساوی است یا واکنش بین اسیدها و بازهای هم ظرفیت بر نقطه پایانی منطیق است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپتانسیل سنجی یک روش الکتروشیمیایی است که در آن مقدار ماده در محلول به طریق اندازه گیری مستقیم یا غیرمستقیم نیروی محرکه الکتریکی ( emf ) بین دو الکترود قرار داده شده در محلول اندازه گیری می شود. نیروی محرکه الکتریکی ( emf ) بین الکترود شناساگر و مرجع، پتانسیل یا اخلاف پتانسیل نامیده می شود.
پتانسیل سنجی مستقیم که در آن سنجش به کمک اندازه گیری پتانسیل الکترود انجام می گیرد. معمولاً پتانسیل سنجی مستقیم با استفاده از الکترود یون گزین به عنوان الکترود شناساگر انجام می شود و آن را می توان برای گونه هایی به کار برد که یک الکترود شناساگر برای آنها در دسترس می باشد.
در این روش منحنی تغییرات پتانسیل بر حسب حجم واکنشگر رسم می شود. پتانسیل سنجی می تواند بر اساس هر کدام از تعادل های اسید - باز، اکسایشی - کاهشی، تشکیل کمپلکس و رسوب انجام گیرد. تیتراسیون پتانسیل سنجی نسبت به تیتراسیون حجم سنجی در حضور شناساگرهای رنگی، مزیت هایی دارد که عبارتند از:
• نقطهٔ پایانی حتی در محلول های رقیق، دقیقاً قابل تعیین است.
• اندازه گیری در محلول های رنگی که در آنها، تغییر شناساگرها محسوس نیست، ممکن می باشد.
• این روش در مورد تعیین غلظت هایی که برای تعیین خاتمه واکنش، شناساگری وجود ندارد، بسیار ارزشمند است.
نمودار تغییرات پتانسیل ( E ) بر حسب حجم تیترکننده رسم می شود. نقطه عطف نمودار نقطه پایانی را نشان می دهد. البته در این روش نقطه هم ارزی فقط در مورد واکنش های متقارن مانند تیتر کردن یون Fe+2 با یون Ce+2 که تعداد الکترون های مبادله شده در دو نیم واکنش مساوی است یا واکنش بین اسیدها و بازهای هم ظرفیت بر نقطه پایانی منطیق است.
wiki: تیتراسیون پتانسیل سنجی