تئاتر در اردبیل
تئاتر در اردبیلحرکت های اولیۀ تئاتر مدرن (اروپایی) در اردبیل به سال ۱۳۰۱ شمسی باز می گردد. در این زمان شخصی به نام «حسن نجفلو» ( ـ۱۲۸۲ش)، تحصیل کرده در باکو و آشنا به هنر تئاتر آن سامان، به اردیبل باز می گردد و همراه تنی چند از دوستان، گروه سیاری را پایه گذاری می کند که نخستین ثمرة آن نمایش «حاجی، واقتون وار؟» (حاجی آقا، وقت داری؟) بود. غلام ترکپور، شیخ الاسلامی و مشهدی باباکوتاهی از جمله اعضای گروه سیار بودند. اجرای دیگر این گروه نمایش «چیلناز خانم یوخودادی» (چیلناز خانم در خواب است) بود. در سال ۱۳۰۵ش. توسط رجال سرشناس فرهنگی و جوانان تحصیل کرده، یک مؤسسة فرهنگی و هنری به نام «مجمع سعادت» تشکل شد که نخستین سالن رسمی برای اجرای تئاتر و موسیقی در این خطه به شمار می آمد. با تشکیل یک گروه ثابت در این مجمع آثار ارزند ه ای به اجرا درآمد. از جملۀ این نمایش ها می توان به: مشهدی عباد، آرشین مال آلان، نادرشاه، اللی یاشیندا جوان (جوان پنجاه ساله)، خیانت و وفا، دلیلر یوردی، زنو زَر، زوراً طبیب (طبیب اجباری)، آقا کرم خان اردبیلی یا مرد خسیس، اولی لر (مردگان) و ... اشاره کرد. عمر این مجمع دو سال بود. از سال ۱۳۰۸ش به بعد، پس از تعطیلی مجمع سعادت، این حسن نجفلو بود که به تنهایی برای تئاتر تلاش می کرد. در سال های ۱۳۱۸ و ۱۳۳۴، دو سالن تئاتر در دبیرستان های اردبیل ساخته شد که خود باعث رونق تئاتر در آنجا شد. هیئت آکتورال اردبیل به سرپرستی نجفلو تأسیس شد. افراد این گروه عبارت بودند از: آیاز بی نیازی، آقاویردی سفیله، عباس محمدزاده، قدیر امیرلی، نصرت مظلومی، حبیبه کوهستانی، عادله منصورزاده، میرزاده خانم سید حسامی، شوکت تاراج و ... علیرغم فضای نامناسب برای حضور زن در تئاتر، هیئت آکتورال چند بازیگر توانای زن داشت و حتی گروه اجراهای خود را در شهرهایی همچون تهران، تبریز، خرم آباد و ... به نمایش می گذاشت. از سال ۱۳۴۶، با تأسیس ادارة فرهنگ و هنر در اردبیل، شکل جدیدی از فعالیت تئاتری از سر گرفته شد و افرادی چون حبیب نجفلو، ناصر جعفری، اسماعیل صدقیانی، داود جلالی، روح ا.. حبیب زاده، نادر مهدیلو، غلام قلی پور، توفیق کسرایی و سلیم رجبی، بازمانده های آن نسل تئاتر اردبیل هستند.
تئاتر در اردبیلحرکت های اولیۀ تئاتر مدرن (اروپایی) در اردبیل به سال ۱۳۰۱ شمسی باز می گردد. در این زمان شخصی به نام «حسن نجفلو» ( ـ۱۲۸۲ش)، تحصیل کرده در باکو و آشنا به هنر تئاتر آن سامان، به اردیبل باز می گردد و همراه تنی چند از دوستان، گروه سیاری را پایه گذاری می کند که نخستین ثمرة آن نمایش «حاجی، واقتون وار؟» (حاجی آقا، وقت داری؟) بود. غلام ترکپور، شیخ الاسلامی و مشهدی باباکوتاهی از جمله اعضای گروه سیار بودند. اجرای دیگر این گروه نمایش «چیلناز خانم یوخودادی» (چیلناز خانم در خواب است) بود. در سال ۱۳۰۵ش. توسط رجال سرشناس فرهنگی و جوانان تحصیل کرده، یک مؤسسة فرهنگی و هنری به نام «مجمع سعادت» تشکل شد که نخستین سالن رسمی برای اجرای تئاتر و موسیقی در این خطه به شمار می آمد. با تشکیل یک گروه ثابت در این مجمع آثار ارزند ه ای به اجرا درآمد. از جملۀ این نمایش ها می توان به: مشهدی عباد، آرشین مال آلان، نادرشاه، اللی یاشیندا جوان (جوان پنجاه ساله)، خیانت و وفا، دلیلر یوردی، زنو زَر، زوراً طبیب (طبیب اجباری)، آقا کرم خان اردبیلی یا مرد خسیس، اولی لر (مردگان) و ... اشاره کرد. عمر این مجمع دو سال بود. از سال ۱۳۰۸ش به بعد، پس از تعطیلی مجمع سعادت، این حسن نجفلو بود که به تنهایی برای تئاتر تلاش می کرد. در سال های ۱۳۱۸ و ۱۳۳۴، دو سالن تئاتر در دبیرستان های اردبیل ساخته شد که خود باعث رونق تئاتر در آنجا شد. هیئت آکتورال اردبیل به سرپرستی نجفلو تأسیس شد. افراد این گروه عبارت بودند از: آیاز بی نیازی، آقاویردی سفیله، عباس محمدزاده، قدیر امیرلی، نصرت مظلومی، حبیبه کوهستانی، عادله منصورزاده، میرزاده خانم سید حسامی، شوکت تاراج و ... علیرغم فضای نامناسب برای حضور زن در تئاتر، هیئت آکتورال چند بازیگر توانای زن داشت و حتی گروه اجراهای خود را در شهرهایی همچون تهران، تبریز، خرم آباد و ... به نمایش می گذاشت. از سال ۱۳۴۶، با تأسیس ادارة فرهنگ و هنر در اردبیل، شکل جدیدی از فعالیت تئاتری از سر گرفته شد و افرادی چون حبیب نجفلو، ناصر جعفری، اسماعیل صدقیانی، داود جلالی، روح ا.. حبیب زاده، نادر مهدیلو، غلام قلی پور، توفیق کسرایی و سلیم رجبی، بازمانده های آن نسل تئاتر اردبیل هستند.
wikijoo: تیاتر_در_اردبیل