تئاتر خیابانی
تئاتر خیابانییکی از جنبش های تئاتری در اوایل قرن بیستم. تئاتر خیابانی با پیشینه ای سیاسی ـ هنری، برای تهییج و تبلیغ در میان توده ها در راه مبارزات اجتماعی ـ اقتصادی نقش نیرومندی به عهده گرفته است. رویکرد اساسی گروه های تئاتر خیابانی، مسائل سیاسی ـ اجتماعی و زیست محیطی است و با دست مایۀ قراردادی موضوعی پیرامون یکی از معضلات مهم مبتلا به جامعه، گروه تلاش می کند تا در راستای سمت و سو دادن به روشنگری مردم از ابزار هنری یاری جوید. کار در تئاتر خیابانی به طور عمده به شکل گروهی انجام می شود و متن آن از درون بداهه سازی دسته جمعی کامل می گردد و طرز ارتباط گیری با تماشاگرانِ رهگذر، مد نظر گروه اجرایی است. رنگ و موسیقی فراوان در این نوع تئاتر کاربرد بسیار دارد. همچنین، این نوع از تئاتر بسیار نقّاد و ممیزی ستیز است. تئاتر خیابانی در ایران پیشینه ای اندک دارد و به سال های نخستین پیروزی انقلاب اسلامی در ایران باز می گردد که طی آن عده ای از هنرمندان تئاتر، مانند سعید سلطان پور، ناصر نجفی، رکن الدین خسروی و... بر آن شدند تا با اجرای تئاترها یی در خیابان یا برروی تریلرها یا در برابر درِ کارخانه ها و غیره، از هنر تئاتر بهره های ویژه بگیرند. به زودی بساط این گونه فعالیت ها برچیده شد، تا سال ۱۳۷۶ که تئاتر خیابانی در معنایی کاملا متفاوت در دستور کار فعالیت های مرکز هنرهای نمایشی قرار گرفت و از آن تاریخ تاکنون هر ساله جشنوارة تئاتر خیابانی برگزار می شود.
تئاتر خیابانییکی از جنبش های تئاتری در اوایل قرن بیستم. تئاتر خیابانی با پیشینه ای سیاسی ـ هنری، برای تهییج و تبلیغ در میان توده ها در راه مبارزات اجتماعی ـ اقتصادی نقش نیرومندی به عهده گرفته است. رویکرد اساسی گروه های تئاتر خیابانی، مسائل سیاسی ـ اجتماعی و زیست محیطی است و با دست مایۀ قراردادی موضوعی پیرامون یکی از معضلات مهم مبتلا به جامعه، گروه تلاش می کند تا در راستای سمت و سو دادن به روشنگری مردم از ابزار هنری یاری جوید. کار در تئاتر خیابانی به طور عمده به شکل گروهی انجام می شود و متن آن از درون بداهه سازی دسته جمعی کامل می گردد و طرز ارتباط گیری با تماشاگرانِ رهگذر، مد نظر گروه اجرایی است. رنگ و موسیقی فراوان در این نوع تئاتر کاربرد بسیار دارد. همچنین، این نوع از تئاتر بسیار نقّاد و ممیزی ستیز است. تئاتر خیابانی در ایران پیشینه ای اندک دارد و به سال های نخستین پیروزی انقلاب اسلامی در ایران باز می گردد که طی آن عده ای از هنرمندان تئاتر، مانند سعید سلطان پور، ناصر نجفی، رکن الدین خسروی و... بر آن شدند تا با اجرای تئاترها یی در خیابان یا برروی تریلرها یا در برابر درِ کارخانه ها و غیره، از هنر تئاتر بهره های ویژه بگیرند. به زودی بساط این گونه فعالیت ها برچیده شد، تا سال ۱۳۷۶ که تئاتر خیابانی در معنایی کاملا متفاوت در دستور کار فعالیت های مرکز هنرهای نمایشی قرار گرفت و از آن تاریخ تاکنون هر ساله جشنوارة تئاتر خیابانی برگزار می شود.
wikijoo: تیاتر_خیابانی