تیاتر حماسی

تئاتر حماسی (epic theatre)
گونه ای نمایش که در فاصلۀ دو جنگ جهانی در آلمان پدید آمد و عمدتاً به بیان آرای سیاسی جناح چپ اختصاص داشت. نخستین نمایندگان آن برتولت برشت۱، نمایش نامه نویس آلمانی، و اروین پیسکاتور۲، کارگردان آلمانی، بودند. تئاتر حماسی درصدد طرح مسائلی بود که تئاتر ناتورالیستی۳ از بیان آنها ناتوان بود. تئاتر حماسی با اکسپرسیونیسم۴ پیوند دارد. برشت و پیسکاتور در آثار خود نظام سرمایه داری را نشانه گرفتند. از مشخصات تئاتر حماسی انعطاف پذیری در اجراست؛ صحنه ها به سرعت جابه جا می شوند؛ مثلاً چند شهر ظرف چند ثانیه بر صحنه می آیند. نمایش نامه نویسان معاصر بسیاری مانند هوارد برنتون۵ و دیوید ادگار۶ که نمایش نامۀ سرنوشت۷ او (۱۹۷۶) جایگاه یک اثر کلاسیک را در این سبک یافته است، به این شیوۀ نگارش ادامه داده اند. کارهای آرتور میلر۸ (مرگ فروشنده۹، ۱۹۴۹) و کاریل چرچیل۱۰ (دختران شایسته۱۱، ۱۹۸۲) تلفیق زیبایی از سبک های حماسی و ناتورالیستی اند.
Bertolt BrechtErwin PiscatornaturalismexpressionismHoward BrentonDavid EdgarDestinyArthur MillerDeath of a SalesmanCaryl ChurchillTop Girls