تئاتر اَبی (Abbey Theatre)
تئاتر اَبی
تماشاخانه ای در دوبلین۱، جمهوری ایرلند۲، که با احیای ادبی اوایل دهۀ ۱۹۰۰ که بخشی از احیای کلی فرهنگ ایرلندی بود، پیوستگی داشت. این تماشاخانه در ۱۹۰۴ گشایش یافت و آثار بسیاری از نمایش نامه نویسان ایرلندی، ازجمله بانو گِرِگوری۳، ویلیام بی ییتس۴، جِی ام سینگ۵، و شون اُوکیسی۶، را بر روی صحنه آورد. در ۱۹۵۱، تئاتر اَبی در آتش سوخت ولی در ۱۹۶۶ بازسازی شد. این تماشاخانه برای استقرار «انجمن تئاتر ملی ایرلند۷» با تأمین هزینه توسط آنی هورنیمَن۸ ساخته شد؛ در ۱۹۰۱ این انجمن را دبلیو جی فِی۹، ییتس، و بانو گرگوری برای اجرای نمایش نامه های نمایش نامه نویسان جدید ایرلندی تشکیل دادند. پروانۀ تماشاخانه به بانو گرگوری تعلق داشت و در سال های آغازین آن، او و ییتس یگانه کارگردان هایش بودند. این تماشاخانه به زودی مستقل شد و با نمایش های عالی و اجراهای فوق العاده، به تماشاخانۀ تخصصی نمایش های کوتاه۱۰ شهرت یافت. جِی ام سینگ، پادریک کالِم۱۱، جورج فیتسموریس۱۲، و جورج برنارد شاو۱۳، علاوه بر ییتس و بانو گرگوری، از نخستین نویسندگان آن بودند. این گروه با سفر به انگلستان و امریکا، جایی که برتری کارگردانی و بازیگری آن در سال های قبل از ۱۹۱۴ تأثیری ژرف داشت، نمایش های خود را برگزار کرد. تئاتر اَبی از خطرهای جنگ جهانی اول مصون ماند و سال های بعد، نخستین نمایش نامه های شون اُو کیسی را به روی صحنه آورد. بازیگران بسیاری، همچون سارا آلگود۱۴ و آرتور سینکلر۱۵، از آن جا فارغ التحصیل شدند. سیل نمایش نامه نویسان جوان در دهۀ ۱۹۲۰ و دهۀ ۱۹۳۰ اَبی را از نمایش شاعرانه به سوی نمایش واقع گرایانه۱۶ سوق داد، اما به رغم خسارت دیدن ساختمان تماشاخانه براثر آتش سوزی در ۱۹۵۱، کیفیت نمایش ها در سطح بالا باقی ماند. این گروه، تا گشایش تئاتر جدید اَبی در ۱۹۶۶، در تئاتر کوئینز۱۷ به اجرای نمایش پرداخت. از دهۀ ۱۹۶۰ به بعد، تئاتر اَبی شیوه هایی بسیار نوآورانه را در پیش گرفت؛ چنان که با تغییرندادن رپرتوار مرسوم، که با آثار نمایش نامه نویسانی چون شون اُ وکیسی و تی سی ماری۱۸ پیوند می یافت، از نمایش ایرلندی جدید ساختۀ تام مورفی۱۹، تامس کیلْروی۲۰، فرانک مگینیس۲۱، سباستین بَری۲۲، مارینا کار۲۳ و دیگران، استقبال کرد. بازیگرانی چون دونال مک کان۲۴ و فیونا شاو۲۵ جانشین سیریل کیوزاک، سیوبان هک کنا۲۶، اف جِی مک کورمیک۲۷ از نسل های پیشین شدند. اَبی با نمایش نامه هایی از برایان فریل۲۸، کانر مکفرسون۲۹، و دیگران با موفقیت به سفرهای هنری خود ادامه می دهد.
DublinRepulic of IrelandLady GregoryWilliam B YeatsJ M SyngeSean O'caseyIrish National Theatre SocietyAnnie HornimanW G FayrepertoryPadraic ColumGeorge FitzmauriceGeorge Bernard ShawSara AllgoodArthur Sinclairrealistic dramaQueen's TheatreTC MurrayTom MurphyThomas KilroyFrank McGuinnessSebastian BarryMarina CarrDonal McCannFiona ShawSiobhan McKennaFJ McCormickBrian FrielConor MacPherson
تئاتر اَبی
تماشاخانه ای در دوبلین۱، جمهوری ایرلند۲، که با احیای ادبی اوایل دهۀ ۱۹۰۰ که بخشی از احیای کلی فرهنگ ایرلندی بود، پیوستگی داشت. این تماشاخانه در ۱۹۰۴ گشایش یافت و آثار بسیاری از نمایش نامه نویسان ایرلندی، ازجمله بانو گِرِگوری۳، ویلیام بی ییتس۴، جِی ام سینگ۵، و شون اُوکیسی۶، را بر روی صحنه آورد. در ۱۹۵۱، تئاتر اَبی در آتش سوخت ولی در ۱۹۶۶ بازسازی شد. این تماشاخانه برای استقرار «انجمن تئاتر ملی ایرلند۷» با تأمین هزینه توسط آنی هورنیمَن۸ ساخته شد؛ در ۱۹۰۱ این انجمن را دبلیو جی فِی۹، ییتس، و بانو گرگوری برای اجرای نمایش نامه های نمایش نامه نویسان جدید ایرلندی تشکیل دادند. پروانۀ تماشاخانه به بانو گرگوری تعلق داشت و در سال های آغازین آن، او و ییتس یگانه کارگردان هایش بودند. این تماشاخانه به زودی مستقل شد و با نمایش های عالی و اجراهای فوق العاده، به تماشاخانۀ تخصصی نمایش های کوتاه۱۰ شهرت یافت. جِی ام سینگ، پادریک کالِم۱۱، جورج فیتسموریس۱۲، و جورج برنارد شاو۱۳، علاوه بر ییتس و بانو گرگوری، از نخستین نویسندگان آن بودند. این گروه با سفر به انگلستان و امریکا، جایی که برتری کارگردانی و بازیگری آن در سال های قبل از ۱۹۱۴ تأثیری ژرف داشت، نمایش های خود را برگزار کرد. تئاتر اَبی از خطرهای جنگ جهانی اول مصون ماند و سال های بعد، نخستین نمایش نامه های شون اُو کیسی را به روی صحنه آورد. بازیگران بسیاری، همچون سارا آلگود۱۴ و آرتور سینکلر۱۵، از آن جا فارغ التحصیل شدند. سیل نمایش نامه نویسان جوان در دهۀ ۱۹۲۰ و دهۀ ۱۹۳۰ اَبی را از نمایش شاعرانه به سوی نمایش واقع گرایانه۱۶ سوق داد، اما به رغم خسارت دیدن ساختمان تماشاخانه براثر آتش سوزی در ۱۹۵۱، کیفیت نمایش ها در سطح بالا باقی ماند. این گروه، تا گشایش تئاتر جدید اَبی در ۱۹۶۶، در تئاتر کوئینز۱۷ به اجرای نمایش پرداخت. از دهۀ ۱۹۶۰ به بعد، تئاتر اَبی شیوه هایی بسیار نوآورانه را در پیش گرفت؛ چنان که با تغییرندادن رپرتوار مرسوم، که با آثار نمایش نامه نویسانی چون شون اُ وکیسی و تی سی ماری۱۸ پیوند می یافت، از نمایش ایرلندی جدید ساختۀ تام مورفی۱۹، تامس کیلْروی۲۰، فرانک مگینیس۲۱، سباستین بَری۲۲، مارینا کار۲۳ و دیگران، استقبال کرد. بازیگرانی چون دونال مک کان۲۴ و فیونا شاو۲۵ جانشین سیریل کیوزاک، سیوبان هک کنا۲۶، اف جِی مک کورمیک۲۷ از نسل های پیشین شدند. اَبی با نمایش نامه هایی از برایان فریل۲۸، کانر مکفرسون۲۹، و دیگران با موفقیت به سفرهای هنری خود ادامه می دهد.
DublinRepulic of IrelandLady GregoryWilliam B YeatsJ M SyngeSean O'caseyIrish National Theatre SocietyAnnie HornimanW G FayrepertoryPadraic ColumGeorge FitzmauriceGeorge Bernard ShawSara AllgoodArthur Sinclairrealistic dramaQueen's TheatreTC MurrayTom MurphyThomas KilroyFrank McGuinnessSebastian BarryMarina CarrDonal McCannFiona ShawSiobhan McKennaFJ McCormickBrian FrielConor MacPherson
wikijoo: تیاتر_ابی