تکیه داشتن. [ ت َ ی َ / ی ِ ت َ] ( مص مرکب ) اتکاء داشتن. اعتماد کردن : طاعت دارید رسولانش راتکیه مدارید چنین بر قضاش.ناصرخسرو.که خلقی بر او تکیه دارند و پشت روا نیست خلقی به یکباره کشت.سعدی.
