تکیه جای. [ ت َ ی َ / ی ِ ] ( اِ مرکب ) محل آسایش و پناهگاه و ملجاء. ( ناظم الاطباء ). تکیه گاه. ( آنندراج ) : برون از جهان تکیه جایی طلب کن ورای خرد پیشوایی طلب کن.خاقانی.چو آن یاوری نیست در دست و پای که در مهد مینو کنم تکیه جای.نظامی.خستگان را به مژده صحت تکیه و تکیه جا فرستادی.عرفی ( از آنندراج ).رجوع به تکیه گاه شود.