تکینگی فناوری

تکینگی فناوری فرضیه ای است که پیشبینی می کند که شتاب در فناوری در نهایت باعث می شود که هوش مصنوعی از هوش بشر پیشی بگیرد و منجر به تغییرات شگرف یا حتی پایان تمدن بشری بشود. [ ۱] چون توانایی های چنین هوشی ممکن است قابل درک نباشند، اتفاقاتی که بعد از تکینگی فناوری می افتند ممکن است پیش بینی ناپذیر باشند. [ ۲]
اولین استفاده از واژه «تکینگی» در این معنا، توسط ریاضیدان جان فون نویمان بود. در سال ۱۹۵۸، استنی سواف اولام، با اشاره به بحثش با فون نویمان، بیان داشت که «شتاب فزایندهٔ پیشرفت فناوری و تغییر در حالت زندگی انسان، از نزدیک شدن به یک تکینگی بنیادی در تاریخ نژاد بشر حکایت دارد که فراتر از آن، امور انسانی آنگونه که ما آنها را می شناسیم، نمی تواند ادامه داشته باشد». [ ۳] این اصطلاح توسط نویسنده داستان های علمی تخیلی ورنر وینج رایج شد، که استدلال می کرد هوش مصنوعی، تقویت بیولوژیکی انسان، یا واسط مغز و رایانه می توانند از علل احتمالی تکینگی باشند. [ ۴] ری کورزویل در مقدمه کتاب «رایانه و کامپیوتر» نوشته فون نویمان، به استفاده از این واژه توسط فون نویمان اشاره می کند.
طرفداران تکینگی به طور معمول چنین می اندیشند که «رشد فزاینده هوش»، [ ۵] که در آن «فراهوش» پیوسته نسل های قدرتمندتر ذهن را طراحی می کند، ممکن است به سرعت رخ دهد و تا زمانی که توانایی های شناختی هوش مصنوعی تا حد زیادی از هوش انسانی پیشی بگیرد، متوقف نشود. [ ۶]
کورزویل پیش بینی می کند که تکینگی حدود ۲۰۴۵ رخ می دهد[ ۷] در حالی که وینج تاریخی قبل از ۲۰۳۰ پیش بینی می کند. [ ۸] در اجلاس تکینگی سال ۲۰۱۲، استوارت آرمسترانگ مطالعه ای روی پیش بینی های کارشناسان هوش مصنوعی انجام داد و به طیف گسترده ای از پیش بینی ها رسید که میانه شان سال ۲۰۴۰ بود. عدم قطعیت زیادی در این بیش بینی ها وجود دارد به طوری که آرمسترانگ در سال ۲۰۱۲ احتمال وقوع تکینگی بین ۵ تا ۱۰۰ سال آینده را ۸۰ درصد دانست. [ ۹]