تکینگی

عجب عدالتی داره این خدای علمی و حقیقی : )

نتیجه اینکه محتوای این کیهان یا جهان قبل از وقوع مه بانگ در یک نقطه بسیار ریز در مرکز جهان با حجم پلانک متراکم نبوده است.
نتیجه کلی تر اینکه تئوری زمان و مکان مطلق ( محمد زکریای رازی ) و نیوتن از یک طرف و نظریه زمانمکان نسبی انشتاین از طرف دیگر هرکدام به تنهایی یک چهارم و هردو روی همدیگر نیمی از حقیقت را بیان نموده که به زبان ریاضی فرمولبندی شده و در عمل کاربرد های فراوان و مفید دارند و نیمه مفقوده یا گم شده حقیقت عبارت است از بیزمانی و بیمکانی مطلق و نسبی. پدیده های بیزمانی و بیمکانی ( و نه مفاهیم خشک و خالی لازمان و لامکان به مثابه صفات خداوند متعال از دیدگاه دینی ) بر خلاف ظاهر لفظی به معنای صفر بودن یا عدم وجود زمان و مکان نبوده و نمی باشند بلکه نیم زوج های بنیادی همزاد و هم بازی و هم ارز آنها با کمیت های مساوی و ماهیت های برابر و معکوس همدیگر که روی هم و تنیده درهم به دو بخش کلی و وسیع مطلق و نسبی تقسیم شده اند. مکان و بیمکانی مطلق روی هم نقش ظرف نگهدارنده محتوا را بازی می کنند و فضای هندسی درون این ظرف پیوسته و از خاصیت الاستی سیتی یا کشسانی برخوردار است و لحظه حال یعنی نوسانگر دو قطبی زمان و بیزمانی مطلق به عنوان بُعد چهارم فضای هندسی سه بُعدی و عظیم ترین نیروی موجود در طبیعت یا محتوای کیهان، دو وظیفه یا دو نقش کلی را عهده دار می باشد؛ یکی رقم زدن طول عمر موجودات و طبیعت و دیگری سوق دادن محتوای کیهان بدون وقفه و بطور خستگی ناپذیر و لحظه به لحظه بسوی آینده و وقوع مه بانگ بعدی. در عوض ذرات چهار بعدی زمانمکان نسبی انشتاین و ذرات چهار بعدی بیزمانی بیمکانی هردو به تنهائی و روی هم در ابعاد پلانک تحت عنوان نوسانگر های بنیادی هشت بعدی می باشند که محتوای کیهان نیمی از این و نیمی از آن آفریده شده است ( حدود ۵ در صد انرژی و جرم معمولی و حدود ۹۵ درصد انرژی و جرم تاریک ) . ذرات نور و انرژی و جرم معمولی فقط قالب های پایدار اند و لذا از اصالت اولیه برخوردار نمی باشند بلکه از اصالت ثانویه. در همین رابطه می توان بطور یقین و اطمینان باور داشت که تار ها یا ریسمان های باز و بسته به شکل I و 0 در ابعاد پلانک موجوداتی اند تخیلی یا شبه علمی و نه علمی.
ساعت ها خود لحظه حال یعنی نوسانگر دو قطبی زمان و بیزمانی مطلق را به ما نشان نمی دهند بلکه تقسیم بندی قراردادی طول شبانه روز به ساعت و دقیقه و ثانیه و اجزای ثانیه.
شاید به زبان علمی ( و نه دینی ) بتوان گفت که لحظه حال بزرگترین تجلی قدرت بیکران خداوند متعال می باشد و در محتوای هرکدام از گیتی ها یا کیهان ها و یا جهان های متناهی و مساوی و موازی و بیشمار بطور مطلقا یکسان و برابر همان دو نقش بیان شده در بالا را ایفا می کند. نوسانات کلی و متوالی نزول و صعود و نوسانات متوالی وحدت دمایی - کثرت - وحدت دمایی ، همگام و همراه با نوسانات متوالی باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض محتوای کیهان یا جهان و از طریق وقوع مه بانگ های هفتگانه و متوالی صورت می پذیرند و نه از طریقی دیگر. محتوای این کیهان یا جهان در حال سفر به سر می برد با هدف بازگشت به سامان یا نظام احسن و اشرف آفرینش اولیه - سرمدی - مبدئی - ازلی - ابدی همین واقعیت و طبیعت در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی با کمیت و کیفیت بهشت برین و نه با هدف دادگاهی شدن انسان در دادگاه عدل الهی بر اساس معارف وحیانی موسا و ایسا و محمّد .

تکینگی=نقطه بدون بازگشت نقطه ای که دیگر فرار از آن ممکن نیست لحظه ای که جسم در تله جاذبه سنگین سیاهچاله گیر می کند و به داخل آن فرو میافتد
لحظه ای که جامعه دیگر از یک حکومت عبور می کند ( تصمیم خود را میگیرد ) و به سمت فروپاشی و ایجاد نظمی جدید حرکت می کند
هر لحظه ای که دیگر قوانین ساختار قبل رو به نقض شدن و بی اعتبار شدن میرود ( مثلا قوانین عادی فیزیک به قوانین سیاهچاله فضایی و. . )

در اخترفیزیک تکینگی زمانی رخ می دهد که گرانش یک ستاره به حدی برسد که باعث رمبش و در خود فرو ریختن آن گردد و همۀ آن حجم متکثر در یک نقطه در فضا و زمان جمع شود، تکینه شود.

همونطور که دوستامون گفتن، مثل ترکیب درخشنده و پسوند گی، که معنی ی رخشنده بودن میده، تکینگی هم معنی ی تک بودن و یکتا بودن رو میده.