تِکیلا ( به اسپانیایی: Tequila ) ( /tɛˈkiːlə/ ; اسپانیایی: ( شنیدن ) ) یک نوشیدنی الکلی تقطیری است که از گیاه آگاوهٔ آبی تهیه می شود، و عمدتاً در ناحیهٔ اطراف شهر تکیلا در ۶۵ کیلومتر ( ۴۰ مایل ) شمال غربی گوادالاخارا و در ارتفاعات خالیسکو در ایالت خالیسکو در غرب مکزیک تولید می شود.
خاک های آتشفشانی قرمز در منطقهٔ تکیلا برای رشد آگاوهٔ آبی مناسب است و سالانه بیش از ۳۰۰ میلیون گیاه در آنجا برداشت می شود. [ ۱] آگاوه، بسته به منطقه، رشد متفاوتی دارد. آگاوه های آبی که در ارتفاعات منطقهٔ لوس آلتوس رشد می کنند از نظر عطر و طعم بزرگتر و شیرین تر هستند. آگاوه های برداشت شده در منطقهٔ دره، عطر و طعم علفی بیشتری دارند. [ ۲] به دلیل اهمیت تاریخی و فرهنگی آن، منطقهٔ نزدیک تکیلا، شامل منظره آگاوه و تأسیسات صنعتی باستانی تکیلا در سال ۲۰۰۶ به عنوان میراث جهانی شناخته شد.
قوانین مکزیک بیان می کند که تکیلا را می توان تنها در ایالت خالیسکو و شهرداری های محدود در ایالت های گواناهواتو، میچوآکان، نایاریت، و تامائولیپاس تولید کرد. [ ۳]
فارغ از تمایز جغرافیایی، تکیلا از مسکال متمایز است زیرا تکیلا فقط از آگاوهٔ آبی تهیه می شود و نوشیدنی ها به روش های مختلف تهیه می شوند. [ ۴] تکیلا معمولاً در مکزیک به عنوان شات با نمک و لیمو سرو می شود. تکیلا باید بین ۳۵ تا ۵۵ درصد الکل داشته باشد ( ۷۰ تا ۱۱۰ استاندارد ایالات متحده ) . [ ۵]
تکیلا نخستین بار در سده شانزدهم - در نزدیکی شهری که در آینده به همین نام ساخته شد - فراورده شد. آزتکها پیشتر از گیاه آگاوه یک نوشیدنی تخمیری به دست می آوردند. اسپانیاییها هنگامی که بر این بخش از جهان دست یافتند، نخستین کسانی بودند که این گیاه را تقطیر کردند تا نخستین نوشیدنی تقطیری آمریکای شمالی را پدیدآورند. نخستین بار در سال ۱۶۰۰ ( میلادی ) نخستین کارخانه برای فراوری انبوه تکیلا در مکزیک ساخته شد.
۲ دسته تکیلا وجود دارد:
• میکستوس ( Mixtos ) با ۱۰۰٪ آگاو،
• میکستوس ( Mixtos ) با دست کم ۵۱٪ آگاو، به همراه دیگر قندهای موجود.
میکستوس هر دو قند گلوکز و فروکتوز را داراست.
تکیلا با ۱۰۰٪ آگاو مانند دسته بلانکو یا plata است که تندتر با طعم دهنده های تند، در حالی که انواع reposado و añejo ملایم تر هستند.
همان طور که اسپریت های دیگر هم در چند سال تهیه، به اندازه تکیلا طول می کشد، و طعم از چوب و الکل را دارا هستند؛ ولی تفاوت عمده با طعم تکیلا ۱۰۰٪ آگاو در عنصر پایه آن، یعنی گیاه آگاو است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفخاک های آتشفشانی قرمز در منطقهٔ تکیلا برای رشد آگاوهٔ آبی مناسب است و سالانه بیش از ۳۰۰ میلیون گیاه در آنجا برداشت می شود. [ ۱] آگاوه، بسته به منطقه، رشد متفاوتی دارد. آگاوه های آبی که در ارتفاعات منطقهٔ لوس آلتوس رشد می کنند از نظر عطر و طعم بزرگتر و شیرین تر هستند. آگاوه های برداشت شده در منطقهٔ دره، عطر و طعم علفی بیشتری دارند. [ ۲] به دلیل اهمیت تاریخی و فرهنگی آن، منطقهٔ نزدیک تکیلا، شامل منظره آگاوه و تأسیسات صنعتی باستانی تکیلا در سال ۲۰۰۶ به عنوان میراث جهانی شناخته شد.
قوانین مکزیک بیان می کند که تکیلا را می توان تنها در ایالت خالیسکو و شهرداری های محدود در ایالت های گواناهواتو، میچوآکان، نایاریت، و تامائولیپاس تولید کرد. [ ۳]
فارغ از تمایز جغرافیایی، تکیلا از مسکال متمایز است زیرا تکیلا فقط از آگاوهٔ آبی تهیه می شود و نوشیدنی ها به روش های مختلف تهیه می شوند. [ ۴] تکیلا معمولاً در مکزیک به عنوان شات با نمک و لیمو سرو می شود. تکیلا باید بین ۳۵ تا ۵۵ درصد الکل داشته باشد ( ۷۰ تا ۱۱۰ استاندارد ایالات متحده ) . [ ۵]
تکیلا نخستین بار در سده شانزدهم - در نزدیکی شهری که در آینده به همین نام ساخته شد - فراورده شد. آزتکها پیشتر از گیاه آگاوه یک نوشیدنی تخمیری به دست می آوردند. اسپانیاییها هنگامی که بر این بخش از جهان دست یافتند، نخستین کسانی بودند که این گیاه را تقطیر کردند تا نخستین نوشیدنی تقطیری آمریکای شمالی را پدیدآورند. نخستین بار در سال ۱۶۰۰ ( میلادی ) نخستین کارخانه برای فراوری انبوه تکیلا در مکزیک ساخته شد.
۲ دسته تکیلا وجود دارد:
• میکستوس ( Mixtos ) با ۱۰۰٪ آگاو،
• میکستوس ( Mixtos ) با دست کم ۵۱٪ آگاو، به همراه دیگر قندهای موجود.
میکستوس هر دو قند گلوکز و فروکتوز را داراست.
تکیلا با ۱۰۰٪ آگاو مانند دسته بلانکو یا plata است که تندتر با طعم دهنده های تند، در حالی که انواع reposado و añejo ملایم تر هستند.
همان طور که اسپریت های دیگر هم در چند سال تهیه، به اندازه تکیلا طول می کشد، و طعم از چوب و الکل را دارا هستند؛ ولی تفاوت عمده با طعم تکیلا ۱۰۰٪ آگاو در عنصر پایه آن، یعنی گیاه آگاو است.
wiki: تکیلا