تکوین و تشریع

[ویکی فقه] تکوین یعنی به وجود آوردن در خارج از ذهن و تشریع هم یعنی قانون گذاری که باهم وجه اشتراک و افتراق هایی هم دارند.
«تشریع» کلمه ای است عربی، این کلمه از ریشه «شرع» به معنای نوشیدن آب با دهان آمده است. از این ریشه مشتقات متعددی منشعب می شود از جمله «شریعت» است که به معنای «آبشخور» است؛ برخی می گویند: علت این که احکام خدا، حلال و حرام خدا، شریعت نامیده می شود به همین جهت است؛ یعنی دستورات الهی آبشخور حیات انسان اند.
تشریع در لغت
«تشریع» نیز در اصل و در لغت عربی به معنای «خیلی بالا بردن» چیزی است و در جایی که آب نهر بسیار بالا آمده باشد که حیوانات به راحتی از آن آب بخورند، به کار می رود و به صورت ضرب المثل می گویند: «اهون السقی التشریع»؛ راحت ترین آب دادن تشریع است. این کلمه امروزه به معنای قانون گذاری است و بیشتر در مورد قانون گذاری در حوزه دین به کار می رود.
تکوین در لغت
«تکوین» نیز واژه ای است عربی و مقصود از آن «خلقت» و «ایجاد» در خارج از ذهن است. «کَوَّنَهُ تَکْویناً: اَحْدَثَهُ.» «و قیلَ: التّکْوِینُ ایجادُ شی ءٍ مَسْبُوقٍ بمادَّةٍ. و کَوَّنَ اللّهُ الاَشْیَاءَ تَکْویناً: اَوْجَدَها، اَی اَخْرجَها مِنَ العَدَمِ الی الوُجودِ».
وجه تشابه و اختلاف تکوین و تشریع
...