تکویذ

لغت نامه دهخدا

تکویذ. [ ت َ ] ( ع مص ) تا بکاذه رسیدن آزار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || به اطراف کس طعن کردن جماع کننده. ( منتهی الارب ). || به چوب بر مقعد زدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس