تکنیک مدل سازی شیء

تکنیک مدل سازی شی ( به انگلیسی: Object - Modeling Technique ) یا OMT، یک زبان مدل سازی شی برای طراحی و مدل سازی نرم افزار است. این تکنیک در حدود سال ۱۹۹۱ توسط رمباف، بلاها، پرمرلانی، ادی و لورنسن به عنوان شیوه ای برای توسعه سیستم های شی گرا و پشتیبانی از برنامه نویسی شی گرا به وجود آمد.
OMT به عنوان دیدگاهی در تولید نرم افزار به وجود آمد. اهداف مدلسازی بنا به رمباف ( ۱۹۹۱ ) [ ۱] عبارتند از:[ ۲]
• آزمودن موجودیت های فیزیکی پیش از ساختن آن ها ( شبیه سازی )
• ارتباطات با مشتری
• مصور سازی ( شیوه دیگری برای نمایش اطلاعات ) ، و
• کاهش پیچیدگی
OMT سه گونه مدل اصلی را پیشنهاد می کند:
• مدل شی  : مدل شی نمایشگر پایدارترین پدیده ایستا در دامنه مدل شده است. [ ۳] مفاهیم اصلی مدل کلاسها، رابطه ها، خصوصیات و عملیات هستند. اجتماع و تعمیم ( با وراثت چندگانه ) روابط از پیش تعریف شده اند. [ ۲]
• مدل پویا  : مدل پویا نمایشگر یک دیدگاه حالت/گذار ( State/Transition ) به مدل است. مفاهیم اصلی آن وضعیت ها، گذار بین وضعیت ها و رویدادهایی است که باعث وقوع گذار و انتفال حالت می شوند. تعمیم وتجمیع روابط ازپیش تعریف شده اند. [ ۲]
• مدل کارکردی  : مدل کارکردی چشم اندازی فرایندی به مدل داردو تقریباً با نمودارهای جریان داده متناظر است. مفاهیم اصلی فرایند، ذخیره داده، جریان داده و کنش گر ( Actor ) ها هستند. [ ۲]
OMT جد زبان مدل سازی یکپارچه ( UML ) محسوب می شود. بسیاری از عناصر مدلسازی OMT با UML مشترکند.