تکلیف امتحانی

[ویکی فقه] تکلیف امتحانی به امر و نهی کردن بدون اراده جدّی به تحقق متعلق در خارج اطلاق می شود.
تکلیف امتحانی، مقابل تکلیف جدی بوده و به تکلیفی گفته می شود که اراده جدی مولا به انجام متعلق آن در خارج تعلق نگرفته است، هر چند در این تکلیف ، بعث برانگیختن مکلف به سوی مطلوب و زجر منع مکلف از انجام منهی عنه وجود دارد، مانند: امر خداوند به حضرت ابراهیم علیه السّلام مبنی بر قربانی کردن فرزندش، که حضرت ابراهیم به آن مامور و ترغیب شد، ولی از آن جا که اراده جدی مولا به انجام مامورٌ به در خارج تعلق نگرفته بود، این کار انجام نگرفت.
نکته
برخی معتقدند در تکالیف امتحانی، طلب حقیقی که باعث ایجاد داعی در مکلف، به ترک و یا انجام فعل باشد، وجود ندارد.