تکتیت ( Tektite ) یا گداخته سنگ تکه های سنگ شیشه ای گرد و کوچکی با منشأ زمینی هستند که در نواحی خاصی از زمین، ازجمله در استرالیا یافت می شوند. این سنگ ها احتمالاً محصول قطره های پراکنده شدهٔ سنگ مذابی اند که براثر برخورد شهاب سنگی بزرگ به اطراف پرتاب شده اند.
نام تکتیت از یونانی باستان τηκτός ( tēktos ) به معنای گداخته گرفته شده است. «تکتوس» یونانی با بخش «داخت» از واژه گُ - داخت فارسی همریشه است ( همریشگی زبان های هندواروپایی ) . [ ۱]
برای مدت طولانی مشخص نبود که تکتیت ها چگونه شکل می گیرند. امروزه، اکثر دانشمندان بر این باورند که تکتیت ها قطعات جامد شده از سنگ های زمینی هستند که پس از برخورد شهاب سنگ ذوب شده و به بیرون پرتاب شده و سپس به زمین افتاده اند. در جریان پایین افتادن، قطعات آن به شکل یک توده شیشه ای جامد شده است. اغلب، سطح تکتیت ویژگی های معمولی سقوط از ارتفاع بالا را نشان می دهد. از آنجایی که تکتیت ها از سنگ های زمینی تشکیل می شوند، غنی از دی اکسید سیلیکون هستند.
یافته های باستان شناسی نشان می دهد که تکتیت ها از دوران ماقبل تاریخ شناخته شده اند. آنها به عنوان ماده اولیه برای ساخت ابزار و بعدها برای طلسم استفاده می شدند. قدیمی ترین یافته ها مربوط به عصر سنگ ( پارینه سنگی ) است.
از آنجایی که تکتیت ها احتمالاً در طی برخورد شهاب سنگ ها شکل می گیرند، یافتگاه آن ها اغلب به مناطق نسبتاً کوچک محدود می شود که به آن ها میدان های پراکنش می گویند. شناخته شده ترین تکتیت ها در اروپا از جمهوری چک می آیند، بیشتر از منطقه رود ولتاوا ( مولداو ) به این خاطر به گداخته سنگ های ولتاوایی، مولداویت می گویند. مولداویت در سال ۱۷۸۸ کشف شد. مکان های متعددی از بروز تکتیت ها در بوهم و موراویا یافت شده است.
مولداویت از نظر ظاهری با شکل، رنگ، اندازه و سطح خود از دیگر انواع متمایز می شود. تصور می شود که این سنگ ها مربوط به دهانه برخوردی به نام نوردلینگر ریس در آلمان باشد. قدمت این دهانه ۱۴٫۸ میلیون سال است. تکتیت ها از حدود ۸ گرم تا ۱۱۰ گرم وزن دارند. یافتگاه های دیگر آن بسدنیتسه، لودیه نیتسه، کامنی، هابری، اویزد و اسلاوچه هستند. مولداویت ها در رسوبات میوسن بالایی و همچنین در نهشته های جوان تر قرار دارند. در موراویا، مولداویت ها تیره ترند، کمتر شفاف هستند و سطح صاف تری دارند، اما بزرگتر هستند و می توانند تا ۲۶۰ گرم وزن داشته باشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنام تکتیت از یونانی باستان τηκτός ( tēktos ) به معنای گداخته گرفته شده است. «تکتوس» یونانی با بخش «داخت» از واژه گُ - داخت فارسی همریشه است ( همریشگی زبان های هندواروپایی ) . [ ۱]
برای مدت طولانی مشخص نبود که تکتیت ها چگونه شکل می گیرند. امروزه، اکثر دانشمندان بر این باورند که تکتیت ها قطعات جامد شده از سنگ های زمینی هستند که پس از برخورد شهاب سنگ ذوب شده و به بیرون پرتاب شده و سپس به زمین افتاده اند. در جریان پایین افتادن، قطعات آن به شکل یک توده شیشه ای جامد شده است. اغلب، سطح تکتیت ویژگی های معمولی سقوط از ارتفاع بالا را نشان می دهد. از آنجایی که تکتیت ها از سنگ های زمینی تشکیل می شوند، غنی از دی اکسید سیلیکون هستند.
یافته های باستان شناسی نشان می دهد که تکتیت ها از دوران ماقبل تاریخ شناخته شده اند. آنها به عنوان ماده اولیه برای ساخت ابزار و بعدها برای طلسم استفاده می شدند. قدیمی ترین یافته ها مربوط به عصر سنگ ( پارینه سنگی ) است.
از آنجایی که تکتیت ها احتمالاً در طی برخورد شهاب سنگ ها شکل می گیرند، یافتگاه آن ها اغلب به مناطق نسبتاً کوچک محدود می شود که به آن ها میدان های پراکنش می گویند. شناخته شده ترین تکتیت ها در اروپا از جمهوری چک می آیند، بیشتر از منطقه رود ولتاوا ( مولداو ) به این خاطر به گداخته سنگ های ولتاوایی، مولداویت می گویند. مولداویت در سال ۱۷۸۸ کشف شد. مکان های متعددی از بروز تکتیت ها در بوهم و موراویا یافت شده است.
مولداویت از نظر ظاهری با شکل، رنگ، اندازه و سطح خود از دیگر انواع متمایز می شود. تصور می شود که این سنگ ها مربوط به دهانه برخوردی به نام نوردلینگر ریس در آلمان باشد. قدمت این دهانه ۱۴٫۸ میلیون سال است. تکتیت ها از حدود ۸ گرم تا ۱۱۰ گرم وزن دارند. یافتگاه های دیگر آن بسدنیتسه، لودیه نیتسه، کامنی، هابری، اویزد و اسلاوچه هستند. مولداویت ها در رسوبات میوسن بالایی و همچنین در نهشته های جوان تر قرار دارند. در موراویا، مولداویت ها تیره ترند، کمتر شفاف هستند و سطح صاف تری دارند، اما بزرگتر هستند و می توانند تا ۲۶۰ گرم وزن داشته باشند.
wiki: تکتیت