تکبیر کردن. [ ت َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) اﷲاکبر، اﷲاکبر گفتن. خدای را به بزرگی یاد کردن : بتن عزیز خویش پیش کار برفت با غلامان و پیادگان و تکبیر کردند. ( تاریخ بیهقی ). رجوع به تکبیر شود.
