تکایل. [ ت َ ی ُ ] ( ع مص ) بیکدیگر پیمودن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). متکایل نعت است ازآن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || خلاف و معارضه نمودن در دشنام ، یقال : هما یتکایلان. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
