تک خور

تنهاخوار. [ ت َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) تنهاخور. کنود. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
بداند هرکه باتدبیر باشد
که تنهاخوار، تنهامیر باشد.
نظامی.

تَکخوریدن.