تژه

لغت نامه دهخدا

تژه. [ ت َ ژَ / ژِ ] ( اِ ) غنچه گل باشد. ( فرهنگ جهانگیری ). غنچه درخت و غنچه گل باشد. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). بمعنی غنچه گل خصوصاً و غنچه هر درخت عموماً. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). غنچه گل چنانکه در فرهنگ گفته. ( فرهنگ رشیدی ). غنچه درخت. ( شرفنامه منیری ). || دندانه کلید را نیز گویند. ( برهان ) ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). دندان کلیددان ِ. ( شرفنامه منیری ). تزه :
دهقان بی ده است و شتربان بی شتر
پالان بی خر است و کلیدان بی تژه.
لبیبی.
و رجوع به تز و تزه و تژده در همین لغت نامه شود. || و چوب بزرگی را هم گفته اند که اطراف چوبهای سقف خانه را بر آن نهند. ( برهان ). چوب بزرگی که آن را تیر گویند و اطراف چوبهای سقف خانه را بر آن نهند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). چوب بزرگ و حمالی که از اطراف چوبها سقف خانه را بر آن نهند. ( ناظم الاطباء ). و فی السامی الجایزة، تژه یعنی شاه تیر. ( فرهنگ رشیدی ). || و خسهای سر تیزی که بر سر دانه های گندم و جوی که در خوشه است می باشد. ( برهان ) ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ). خسهای سر تیز برنج و جو و گندم که در خوشه باشد. || حشفه و سرنره. || چوبی که بدان دوغ را می شورانند جهت گرفتن مسکه. ( ناظم الاطباء ).

تژه. [ ت ِ ژِ ] ( اِخ ) شهری باستانی به یونان که در قسمت شرقی آرکادی قرار دارد و دارای معبد بزرگی است که از آثار باستانی یونان است. و رجوع به تژآتی و تژه آت و ایران باستان ج 1 ص 843، 844، 845، 846، 855، 860، و ج 2 ص 942 و ج 3 ص 2022 و 2023 شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) دندان. کلید پر. کلید.
شهری باستانی به یونان که در قسمت شرقی آرکادی قرار دارد و دارای معبد بزرگی است که از آثار باستانی یونان است .

فرهنگ عمید

= تژ

پیشنهاد کاربران

نره . دندانه کلید. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ خطی از ادات الفضلا ) . مصحف تزه ، تژه. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ) .

بپرس