تپیداریوم

تِپیداریوم، یک نوع حمام گرم ( تپیدوس ) از انواع حمام رومی بود، که به روش زیرسوز یا روش تشعشع حرارت از کف ، گرم می شد. ویژگی خاص یک تپیداریوم، احساس مطبوع و لذتبخش و خوشایندی بود که در موقع استحمام بر اثر تابش حرارت به طور ثابت و یکنواخت، به استحمام کننده دست می داد و حرارت تابشی که از دیوارها و کف حمام ساطع می شد، به طور مستقیم بدن فرد را تحت تأثیر خود قرار می داد.
در یک نمونه جالب توجه از تپیداروم که در پومپئی موجود بود؛ که با استفاده از طاق های نیم دایره ای شکل، پوشیده شده بود و مزین به نقوش برجسته ای از جنس گچ بود که سرتاسر آن را به همین ترتیب پوشانیده بودند، همچنین در دور این اتاق، یک سری پله های مربع مستطیل شکل موجود بود، که به وسیلهٔ تعدادی ستون زن پیکر به بخش های مختلف تقسیم شده و از یکدیگر مجزا شده بودند.
تپیداروم ها با گرانقیمت ترین سنگ ها و موزاییک ها تزئین می شدند. این بناها نور خود را از طریق پنجره های موسوم به کلرستوری دریافت می کردند که، در طرفین، جلو و عقب بنا کار گذاشته می شد. به نظر می رسد که سالن های تپیداروم را بتوان در زمرهٔ بهترین گنجینه های هنری قرار داد، بنابراین مواردی از جمله حمام کاراکالای، فارنز هرکولز، و فارنز تورو، دو گلادیاتور، و تابوت سبز بازالتی، همگی در حال حاضر در کنار گنجینه های متعدد دیگر در واتیکان نگهداری می شوند. برخی از این موارد در طی کاوشهای انجام شده در سال ۱۵۴۶، توسط پل سوم کشف گردیدند، و به واتیکان و موزه ناپل انتقال یافتند.