تپه ای که از آن بالا می رویم. «تپه ای که از آن بالا می رویم»[ ۱] ( انگلیسی: The Hill We Climb ) شعری گفتاری[ a] اثر آماندا گورمن، شاعر آمریکایی است. گورمن این شعر را در مراسم تحلیف جو بایدن که در ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۱، در واشینگتن، دی. سی. برگزار شد، قرائت کرد. او متن این شعر را در هفته های پس از انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده، به ویژه در شب ۶ ژانویهٔ ۲۰۲۱، در واکنش به یورش به کاخ کنگره نوشت. گورمن در ۲۲ سالگی این شعر را خواند و به این ترتیب، به جوان ترین شاعری تبدیل شد که در مراسم تحلیف اجرا داشته است.
این شعر برای دعوت مردم آمریکا به «اتحاد و همکاری و همبستگی» سروده شده است. «تپه ای که از آن بالا می رویم» به خاطر پیام، جمله بندی و شیوهٔ بیان آن مورد تحسین قرار گرفت. نقادان عموماً قرائت گورمن را یکی از نکات برجستهٔ مراسم تحلیف می دانستند. بسیاری احساس می کردند که این شعر نشان دهندهٔ دعوتی برای اتحاد است و پیام آن پس از مراسم نیز باقی خواهد ماند. گورمن پس از قرائت این شعر و دو کتابش که بعدها در صدر فهرست پرفروش ها قرار گرفت، توجه زیادی را به ویژه در رسانه های اجتماعی به خود جلب کرد. نقادان بر سر ویژگی های مترجم شایسته برای ترجمهٔ این شعر اختلاف نظر داشتند و این مسئله باعث شد تا برخی از مترجمان از ترجمهٔ این اثر منصرف یا برکنار شوند.
آماندا گورمن، شاعر آمریکایی است که در ۷ مارس ۱۹۹۸[ ۲] در لس آنجلس به دنیا آمد. او در سال ۲۰۱۷، در نوزده سالگی به عنوان نخستین ملک الشعرای جوان ایالات متحده[ b] معرفی شد. [ ۳] در ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۱، کمیتهٔ تحلیف، [ c] مجری برگزاری مراسم تحلیف جو بایدن در واشینگتن، دی. سی. اعلام کرد که قرار است گورمن در مراسم ۲۰ ژانویه شعرخوانی کند. [ ۴] به گفتهٔ گورمن، او نگارش این شعر را با مرور اشعار مراسم های قبلی آغاز کرد که برای مثال، شامل آثاری از رابرت فراست و مایا آنجلو بود. او به بررسی سخنرانی های شناخته شده از آبراهام لینکلن، فردریک داگلاس، مارتین لوتر کینگ جونیور و وینستون چرچیل نیز پرداخت. [ ۵] [ ۶] [ ۷] گورمن همچنین با ریچارد بلانکو، [ d] شعرخوان دومین تحلیف اوباما و الیزابت الکساندر، [ e] شعرخوان نخستین تحلیف اوباما گفت وگو کرد. [ ۸]
در دسامبر ۲۰۲۰، جیل بایدن، همسر جو بایدن، از گورمن خواست تا شعری را برای مراسم تحلیف آماده کند. [ ۹] او در ۳۰ دسامبر ۲۰۲۰ مطلع شد که به عنوان شاعر این مراسم انتخاب شده است. [ ۱۰] گورمن باید شعری می نوشت که به مضمون کلی مراسم، یعنی «آمریکای متحد» می پرداخت. [ ۱۱] او هر روز، چند سطر از شعر را می نوشت[ ۱۰] و در گفت وگو با نیویورک تایمز گفت که در زمان نگارش تلاش می کرد تا شعر را کامل کند و از طرفی هم نگران میزان کفایت آن بود. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین شعر برای دعوت مردم آمریکا به «اتحاد و همکاری و همبستگی» سروده شده است. «تپه ای که از آن بالا می رویم» به خاطر پیام، جمله بندی و شیوهٔ بیان آن مورد تحسین قرار گرفت. نقادان عموماً قرائت گورمن را یکی از نکات برجستهٔ مراسم تحلیف می دانستند. بسیاری احساس می کردند که این شعر نشان دهندهٔ دعوتی برای اتحاد است و پیام آن پس از مراسم نیز باقی خواهد ماند. گورمن پس از قرائت این شعر و دو کتابش که بعدها در صدر فهرست پرفروش ها قرار گرفت، توجه زیادی را به ویژه در رسانه های اجتماعی به خود جلب کرد. نقادان بر سر ویژگی های مترجم شایسته برای ترجمهٔ این شعر اختلاف نظر داشتند و این مسئله باعث شد تا برخی از مترجمان از ترجمهٔ این اثر منصرف یا برکنار شوند.
آماندا گورمن، شاعر آمریکایی است که در ۷ مارس ۱۹۹۸[ ۲] در لس آنجلس به دنیا آمد. او در سال ۲۰۱۷، در نوزده سالگی به عنوان نخستین ملک الشعرای جوان ایالات متحده[ b] معرفی شد. [ ۳] در ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۱، کمیتهٔ تحلیف، [ c] مجری برگزاری مراسم تحلیف جو بایدن در واشینگتن، دی. سی. اعلام کرد که قرار است گورمن در مراسم ۲۰ ژانویه شعرخوانی کند. [ ۴] به گفتهٔ گورمن، او نگارش این شعر را با مرور اشعار مراسم های قبلی آغاز کرد که برای مثال، شامل آثاری از رابرت فراست و مایا آنجلو بود. او به بررسی سخنرانی های شناخته شده از آبراهام لینکلن، فردریک داگلاس، مارتین لوتر کینگ جونیور و وینستون چرچیل نیز پرداخت. [ ۵] [ ۶] [ ۷] گورمن همچنین با ریچارد بلانکو، [ d] شعرخوان دومین تحلیف اوباما و الیزابت الکساندر، [ e] شعرخوان نخستین تحلیف اوباما گفت وگو کرد. [ ۸]
در دسامبر ۲۰۲۰، جیل بایدن، همسر جو بایدن، از گورمن خواست تا شعری را برای مراسم تحلیف آماده کند. [ ۹] او در ۳۰ دسامبر ۲۰۲۰ مطلع شد که به عنوان شاعر این مراسم انتخاب شده است. [ ۱۰] گورمن باید شعری می نوشت که به مضمون کلی مراسم، یعنی «آمریکای متحد» می پرداخت. [ ۱۱] او هر روز، چند سطر از شعر را می نوشت[ ۱۰] و در گفت وگو با نیویورک تایمز گفت که در زمان نگارش تلاش می کرد تا شعر را کامل کند و از طرفی هم نگران میزان کفایت آن بود. [ ۸]
