تپه اجاق داغی

تپه اجاق داغی مربوط به اوایل هزاره اول قبل از میلاد است و در شهرستان نمین، بخش مرکزی، روستای کله سر واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۷۵۱۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است دامنه این تپه 1400 متر بالاتر از دریای خزر می باشد. در زبان ترکی آذری اجاق به معنای مکانی است که در آن آتش برپا می شود و داغ به معنی کوه است. این تپه مشرف است به روستای کله سر از جنوب، جاده فندقلو از غرب، زمین های کشاورزی از شمال و جنگل فندقلو و بویوگ داغی از شرق. آثار سنگ های باستانی که بر روی این تپه رویت می شود، متعلق به آتشکده زرتشتیان در دوران احتمالا هخامنش یا قبل از آن می باشد . با توجه به نقشه فتوحات اسکندر مقدونی، منطقه جلگه اردبیل و قفقاز از حمله او در امان بوده است. چند مدرک موثق برای اثبات مطالب بالا وجود دارد:
1. نام این کوه که خود دلیلی است محکم
2. وجود کلسنگ بر روی آثار به جامانده زیرا این گیاه تنها بر سنگ های قدیمی می روید.
3. تاریخ بیان کرده است که خاستگاه زرتشت از کوه های آذربایجان و پایین رود ارس بوده، که خود سندی مهم است.
متأسفانه با حفاری های غیرمجاز بسیاری از آثار این منطقه به سرقت رفته و دچار سرنوشت نامعلومی شده است[ ۱]