تپانچه ۵۰ متر که قبلاً و اکنون به طور غیر رسمی تپانچه آزاد هم نامیده می شود یکی از رشته های فدراسیون جهانی تیراندازی است. این رشته در میان رشته های تیراندازی با تپانچه از کمترین دقت برخوردار است و یکی از قدیمی ترین انواع تیراندازی است که ابداع آن به قرن نوزدهم میلادی بر می گردد و قوانین آن از دهه ۱۹۳۰ تا به حال تغییراتی به خود دیده است. بیشترین تغییرات در قوانین مربوط به مسافت ( ۳۰ متر، ۵۰ متر، ۵۰ یارد ) ، کالیبر فشنگ ( ۰٫۲۲، ۰٫۲۲lr، ۰٫۴۴CF ) ، نوع تپانچه ( فقط هفت تیر، هفت تیر یا تپانچه، هر نوع تپانچه ) و زمان مسابقه ( ۶ ساعت، ۳ ساعت، ۲ ساعت، ۱ ساعت و ۱۵ دقیقه ) و اخیراً شکل برگزاری فینال مسابقه ( جمع امتیازهای مقدماتی با فینال، شروع دوباره از صفر، تعداد شلیک در مرحله فینال ) است. این رشته به همراه تفنگ آزاد ۳۰۰ متر تنها رشته هایی هستند که هدف آن ها از زمان ابداع آن ها بی تغییر مانده است.
هدف این رشته، مثل هدف تپانچه آتش مرکزی ۲۵ متر است. هدف، در حالت سنتی از یک کاغذ کم رنگ به ابعاد ۵۵×۵۵ سانتی متر ساخته می شود. برای بهبود دید تیرانداز، محدوده امتیازهای ۷ تا ۱۰ به رنگ سیاه چاپ می شود. دایره های امتیاز به صورت متحدالمرکز با ضخامت ۰٫۲ تا ۰٫۵ میلی متر، از ۱۰ تا ۱ چاپ می شوند. مقدار امتیازهای ۱ تا ۹ به صورت افقی در خطوط افقی و عمودی روی هدف نشان داده می شود. همچنین یک دایره اضافی، درون دایره ۱۰ چاپ می شود که نمره اضافی ندارد، ولی در رده بندی برای شرایطی که امتیاز دو یا چند نفر برابر باشد، به کار می رود. قطر دایره امتیاز ۱۰، ۵۰ میلی متر است. برای سایر امتیازها نیز قطر دایره مربوطه ۵۰ میلی متر از دایره قبلی بزرگتر است. ( برای نمونه، قطر دایره امتیاز ۱ برابر ۵۰۰ میلی متر است. ) همچنین قطر دایره داخلی ۱۰، ۲۵ میلی متر می باشد. [ ۱]
در سال های اخیر در بسیاری از مسابقات، به جای هدف کاغذی از هدف الکترونیکی استفاده می شود. هدف کاغذی باید پس از تعداد معینی شلیک، تعویض شود و امتیاز آن پس از تحویل به داور، محاسبه و ثبت می شود. در حالی که در هدف الکترونیکی، نیازی به تعویض هدف وجود ندارد و امتیاز هر شلیک، به سرعت روی نمایشگر ثبت می شود و در اختیار تیرانداز و داور، قرار می گیرد.
تپانچه در این رشته باید کالیبر ۰٫۲۲ باشد که از فشنگ های کالیبر ۰٫۲۲ بلند استفاده می شود و هر بار پر کردن اسلحه، برای یک شلیک است. بر طیق قانون، اسباب نشانه روی آن باز یا فلزی می باشد. ( برای مثال اسباب نشانه روی لیزری یا اپتیکال مجاز نیست. ) همچنین اسلحه باید با یک دست نگه داشته شود و هیچ یک از دیگر اعضای بدن تیرانداز نباید دخالتی در آن داشته باشد. جدای از آن، عملاً قانون دیگری برای این تپانچه وجود ندارد. نام قدیمی این رشته ( تپانچه آزاد ) گواه این مسئله است. وزن ماشه می تواند تا کمترین میزان که ورزشکار بخواهد باشد. شکل قبضه می تواند طوری طراحی شده باشد که بالاترین میزان ارگونومی را برای دست ورزشکار فراهم آورد به شرطی که مچ دست آن را لمس نکند و همچنین منعی در اندازه و وزن سلاح نیست. تپانچه های دقیق با لولهٔ بلند، قبضه هایی که با دست تیرانداز فیت شده، وزن ماشه خیلی سبک و. . . اغلب خودشان تپانچه آزاد نامیده می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهدف این رشته، مثل هدف تپانچه آتش مرکزی ۲۵ متر است. هدف، در حالت سنتی از یک کاغذ کم رنگ به ابعاد ۵۵×۵۵ سانتی متر ساخته می شود. برای بهبود دید تیرانداز، محدوده امتیازهای ۷ تا ۱۰ به رنگ سیاه چاپ می شود. دایره های امتیاز به صورت متحدالمرکز با ضخامت ۰٫۲ تا ۰٫۵ میلی متر، از ۱۰ تا ۱ چاپ می شوند. مقدار امتیازهای ۱ تا ۹ به صورت افقی در خطوط افقی و عمودی روی هدف نشان داده می شود. همچنین یک دایره اضافی، درون دایره ۱۰ چاپ می شود که نمره اضافی ندارد، ولی در رده بندی برای شرایطی که امتیاز دو یا چند نفر برابر باشد، به کار می رود. قطر دایره امتیاز ۱۰، ۵۰ میلی متر است. برای سایر امتیازها نیز قطر دایره مربوطه ۵۰ میلی متر از دایره قبلی بزرگتر است. ( برای نمونه، قطر دایره امتیاز ۱ برابر ۵۰۰ میلی متر است. ) همچنین قطر دایره داخلی ۱۰، ۲۵ میلی متر می باشد. [ ۱]
در سال های اخیر در بسیاری از مسابقات، به جای هدف کاغذی از هدف الکترونیکی استفاده می شود. هدف کاغذی باید پس از تعداد معینی شلیک، تعویض شود و امتیاز آن پس از تحویل به داور، محاسبه و ثبت می شود. در حالی که در هدف الکترونیکی، نیازی به تعویض هدف وجود ندارد و امتیاز هر شلیک، به سرعت روی نمایشگر ثبت می شود و در اختیار تیرانداز و داور، قرار می گیرد.
تپانچه در این رشته باید کالیبر ۰٫۲۲ باشد که از فشنگ های کالیبر ۰٫۲۲ بلند استفاده می شود و هر بار پر کردن اسلحه، برای یک شلیک است. بر طیق قانون، اسباب نشانه روی آن باز یا فلزی می باشد. ( برای مثال اسباب نشانه روی لیزری یا اپتیکال مجاز نیست. ) همچنین اسلحه باید با یک دست نگه داشته شود و هیچ یک از دیگر اعضای بدن تیرانداز نباید دخالتی در آن داشته باشد. جدای از آن، عملاً قانون دیگری برای این تپانچه وجود ندارد. نام قدیمی این رشته ( تپانچه آزاد ) گواه این مسئله است. وزن ماشه می تواند تا کمترین میزان که ورزشکار بخواهد باشد. شکل قبضه می تواند طوری طراحی شده باشد که بالاترین میزان ارگونومی را برای دست ورزشکار فراهم آورد به شرطی که مچ دست آن را لمس نکند و همچنین منعی در اندازه و وزن سلاح نیست. تپانچه های دقیق با لولهٔ بلند، قبضه هایی که با دست تیرانداز فیت شده، وزن ماشه خیلی سبک و. . . اغلب خودشان تپانچه آزاد نامیده می شوند.
wiki: تپانچه ۵۰ متر