توکل بر خدا

[ویکی فقه] توکّل در دو معنا به کار رفته است:۱. واگذار کردن کارها به خداوند متعال.۲. وکیل شدن از سوی دیگری.از این عنوان به مناسبت در باب امر به معروف و نهی از منکر و کفّارات سخن رفته است.
توکّل به معنای نخست عبارت است از اینکه بنده در پرتو اطمینان به حسن تدبیر خداوند و راضی شدن به قضا و قدر الهی، امور خود را به او واگذار و تنها بر او تکیه کند و به جز او امید نداشته باشد و از غیر او نهراسد.
توکل در آیات و روایات
توکّل بر خدا در آیات و روایات از صفات مؤمنان شمرده و ثمرۀ یقین دانسته شده و بر تخلّق به آن تأکید و سفارش شده است.
توکل از مکارم اخلاق و مظاهر معروف
توکّل از مکارم اخلاق و مظاهر معروف (مقابل منکر) است که بدان توصیه شده و براساس برخی روایات، کفّارۀ فال بد است و اثر سوء آن را از بین می برد.