توکایِ پُشت بَلوطی (fieldfare)
توکای گروه زی Turdus pilaris، از خانوادۀ مگس گیران۱، راستۀ گنجشک سانان۲. تنه و پشت بال هایش بلوطی، و بخش انتهایی پشت و گردنش خاکستری کم رنگ، و دمش تیره است. زیرتنۀ این پرنده زرد مایل به قرمز، و دارای لکه هایی سیاه است. این پرنده آشیانه اش را از علف های ظریف بلند و لایه هایی از گل می سازد. آشیانه ممکن است روی درختان توس، کاج، یا صنوبر و در ارتفاع پنج متر یا کمتر ساخته شود. این پرنده از میوه های کوچک وحشی، حشرات، و سایر بی مهرگان تغذیه می کند. این پرنده به بریتانیا مهاجرت، و در اسکاندیناوی و شمال روسیه تولید مثل می کند. توکای پشت بلوطی در ایران نیز یافت می شود. شش گونۀ دیگر از همین جنس نیز در ایران یافت می شوند که عبارت اند از توکای طوقی، توکای سیاه، توکای گلوسیاه، توکای بال سرخ، توکای باغی، و توکای بزرگ. این پرندگان جزو پرندگان آوازخوان، ازجمله بلبل و گلوآبی اند و صدایی دلپذیر دارند.
MuscicapidaePasseriformes
توکای گروه زی Turdus pilaris، از خانوادۀ مگس گیران۱، راستۀ گنجشک سانان۲. تنه و پشت بال هایش بلوطی، و بخش انتهایی پشت و گردنش خاکستری کم رنگ، و دمش تیره است. زیرتنۀ این پرنده زرد مایل به قرمز، و دارای لکه هایی سیاه است. این پرنده آشیانه اش را از علف های ظریف بلند و لایه هایی از گل می سازد. آشیانه ممکن است روی درختان توس، کاج، یا صنوبر و در ارتفاع پنج متر یا کمتر ساخته شود. این پرنده از میوه های کوچک وحشی، حشرات، و سایر بی مهرگان تغذیه می کند. این پرنده به بریتانیا مهاجرت، و در اسکاندیناوی و شمال روسیه تولید مثل می کند. توکای پشت بلوطی در ایران نیز یافت می شود. شش گونۀ دیگر از همین جنس نیز در ایران یافت می شوند که عبارت اند از توکای طوقی، توکای سیاه، توکای گلوسیاه، توکای بال سرخ، توکای باغی، و توکای بزرگ. این پرندگان جزو پرندگان آوازخوان، ازجمله بلبل و گلوآبی اند و صدایی دلپذیر دارند.
MuscicapidaePasseriformes
wikijoo: توکای_پشت_بلوطی
