توپْچو باشوف، میرزا جعفرعلی (گنجه ۱۷۸۴ـ پترزبورگ ۱۸۶۹)
شاعر و خاورشناس آذربایجانی. تحصیلات مقدماتی و زبان های فارسی، ترکی و عربی را در تفلیس آموخت و روسی و ارمنی را نیز فراگرفت. همراه سفرای ایران به پترزبورگ رفت (۱۸۱۷) و مترجم بخش آسیایی وزارت امور خارجۀ روسیه شد. استاد دانشگاه زبان شناسی و ادبیات فارسی پترزبورگ (۱۸۲۳)، رئیس کرسی زبان شناسی فارسی همین دانشگاه (۱۸۳۵ـ۱۸۴۹) و استاد پژوهشگاه زبان های شرق آسیا وابسته به وزارت امور خارجۀ روسیه (۱۸۴۹ـ۱۸۶۷) بود. در شکل گیری و پیشرفت خاورشناسی در روسیه تأثیر فراوان داشته است. به فارسی و ترکی نیز شعر می گفت. از آثارش: منظومۀ فارسی ترانۀ پیروزی؛ مجموعۀ اشعار ترکی و فارسی به نام دو شعر (۱۸۳۵)؛ ترجمۀ بخش هایی از سونات های کریمۀ آدام میتسکیویچ به فارسی (پترزبورگ، ۱۸۲۷). از او مقالاتی نیز در نشریۀ تلسکوپ در پترزبورگ به چاپ رسیده است.
شاعر و خاورشناس آذربایجانی. تحصیلات مقدماتی و زبان های فارسی، ترکی و عربی را در تفلیس آموخت و روسی و ارمنی را نیز فراگرفت. همراه سفرای ایران به پترزبورگ رفت (۱۸۱۷) و مترجم بخش آسیایی وزارت امور خارجۀ روسیه شد. استاد دانشگاه زبان شناسی و ادبیات فارسی پترزبورگ (۱۸۲۳)، رئیس کرسی زبان شناسی فارسی همین دانشگاه (۱۸۳۵ـ۱۸۴۹) و استاد پژوهشگاه زبان های شرق آسیا وابسته به وزارت امور خارجۀ روسیه (۱۸۴۹ـ۱۸۶۷) بود. در شکل گیری و پیشرفت خاورشناسی در روسیه تأثیر فراوان داشته است. به فارسی و ترکی نیز شعر می گفت. از آثارش: منظومۀ فارسی ترانۀ پیروزی؛ مجموعۀ اشعار ترکی و فارسی به نام دو شعر (۱۸۳۵)؛ ترجمۀ بخش هایی از سونات های کریمۀ آدام میتسکیویچ به فارسی (پترزبورگ، ۱۸۲۷). از او مقالاتی نیز در نشریۀ تلسکوپ در پترزبورگ به چاپ رسیده است.