فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
توپ صحرایی یکی از انواع ادوات توپخانه ای است که برای استفاده در دشت های باز و تهیه آتش پشتیبان مستقیم برای نیروهای خط مقدم طراحی شده است.
اصطلاح توپ صحرایی ابتدا برای توصیف توپ های کوچکی ابداع شد که می شد آن ها را همراه ارتش حرکت داده و در حین نبرد جای آن ها را تغییر داد. توپ صحرایی در این مفهوم در مقابل توپ هایی که به طور ثابت در یک سنگر نصب می شدند و معمولاً با نام توپخانه پادگانی یا توپخانه ساحلی شناخته می شدند و توپ ها و خمپاره اندازهای بزرگی قرار می گرفت که در جنگ های متحرک کاربرد چندانی نداشته و بیشتر برای محاصره های طولانی استفاده می شدند.
ناپلئون بناپارت را می توان بهترین استاد کاربرد از این نوع توپ های صحرایی دانست. ژنرال فرانسوی با استفاده از توپ هایی که کالسکه هایی با چرخ های بسیار بزرگ داشتند و جابجایی پی درپی آن ها در میدان نبرد بارها موفق شد تا آرایش جنگی دشمن را به هم ریخته و سپس با حمله پیاده نظام آن ها را نابود کند.
با ادامه تکامل توپخانه رفته رفته تقریباً تمامی توپ ها در هر اندازه و وزنی قدرت جابجایی با سرعتی قابل قبول را پیدا کردند. به طوری که در آغاز جنگ جهانی اول به جز چند مورد استثنائی حتی توپ های غول آسایی که هنگام محاصره استفاده می شدند را می شد از طریق ریل یا جاده به حرکت درآورد. در جنگ جهانی دوم حتی توپ های عظیم الجثه آلمانی هم با استفاده از کشنده های بزرگ شنی دار یا خطوط ریلی از قدرت جابجایی برخوردار شده بودند. در اواخر جنگ جهانی دوم مشخصات توپ های صحرایی و توپ های ضدتانک در یکدیگر ادغام شده و بیشتر توپ های صحرایی این دوران توانایی شلیک گلوله های زره شکاف با سرعت بسیار بالا را داشتند تا هم در نقش آتش پشتیبان و هم در نقش ضد زره و ضدتانک قابل استفاده باشند.
از جنگ جهانی دوم به بعد اصطلاح «توپ صحرایی» در تضاد با «توپ هویتزر» قرار گرفت. توپ صحرایی به ادوات توپخانه ای دوربردی اشاره داشت که معمولاً با زاویه های کم ( پایین تر از ۴۵ درجه ) شلیک می کردند و هویتزرها توپ هایی بودند که با زاویه های حاد و به شکل کمانی شلیک می کردند.
تکامل توپ های صحرایی پس از جنگ جهانی دوم در شوروی با ساخت توپ های دوربردی چون ام۴۶ با کالیبر ۱۳۰ میلی متری و دی - ۷۴ با کالیبر ۱۲۲ م م ادامه پیدا کرد که ام۴۶ توپ موفق تری بود و در ده ها کشور دیگر دنیا نیز مورد استفاده قرار گرفت. آمریکایی ها نیز در دهه ۱۹۶۰ با تولید توپ ۱۷۵ م م ام۱۰۷ به رقابت با روس ها در تهیه آتش دوربرد توپخانه ای پرداختند. ام۱۰۷ به طور گسترده ای در جنگ ویتنام به کارگرفته شد و در دوئل های توپخانه ای در مقابل نیروهای ویتنام شمالی موفق نشان داد. هرچند ام۱۰۷ به دلیل هزینه های بالای استفاده و نگهداری و ترک خوردن لوله های تعداد زیادی از توپ ها از ارتش آمریکا خارج شد اما در کشورهای دیگری چون ایران و اسرائیل همچنان در خدمت باقی مانده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصطلاح توپ صحرایی ابتدا برای توصیف توپ های کوچکی ابداع شد که می شد آن ها را همراه ارتش حرکت داده و در حین نبرد جای آن ها را تغییر داد. توپ صحرایی در این مفهوم در مقابل توپ هایی که به طور ثابت در یک سنگر نصب می شدند و معمولاً با نام توپخانه پادگانی یا توپخانه ساحلی شناخته می شدند و توپ ها و خمپاره اندازهای بزرگی قرار می گرفت که در جنگ های متحرک کاربرد چندانی نداشته و بیشتر برای محاصره های طولانی استفاده می شدند.
ناپلئون بناپارت را می توان بهترین استاد کاربرد از این نوع توپ های صحرایی دانست. ژنرال فرانسوی با استفاده از توپ هایی که کالسکه هایی با چرخ های بسیار بزرگ داشتند و جابجایی پی درپی آن ها در میدان نبرد بارها موفق شد تا آرایش جنگی دشمن را به هم ریخته و سپس با حمله پیاده نظام آن ها را نابود کند.
با ادامه تکامل توپخانه رفته رفته تقریباً تمامی توپ ها در هر اندازه و وزنی قدرت جابجایی با سرعتی قابل قبول را پیدا کردند. به طوری که در آغاز جنگ جهانی اول به جز چند مورد استثنائی حتی توپ های غول آسایی که هنگام محاصره استفاده می شدند را می شد از طریق ریل یا جاده به حرکت درآورد. در جنگ جهانی دوم حتی توپ های عظیم الجثه آلمانی هم با استفاده از کشنده های بزرگ شنی دار یا خطوط ریلی از قدرت جابجایی برخوردار شده بودند. در اواخر جنگ جهانی دوم مشخصات توپ های صحرایی و توپ های ضدتانک در یکدیگر ادغام شده و بیشتر توپ های صحرایی این دوران توانایی شلیک گلوله های زره شکاف با سرعت بسیار بالا را داشتند تا هم در نقش آتش پشتیبان و هم در نقش ضد زره و ضدتانک قابل استفاده باشند.
از جنگ جهانی دوم به بعد اصطلاح «توپ صحرایی» در تضاد با «توپ هویتزر» قرار گرفت. توپ صحرایی به ادوات توپخانه ای دوربردی اشاره داشت که معمولاً با زاویه های کم ( پایین تر از ۴۵ درجه ) شلیک می کردند و هویتزرها توپ هایی بودند که با زاویه های حاد و به شکل کمانی شلیک می کردند.
تکامل توپ های صحرایی پس از جنگ جهانی دوم در شوروی با ساخت توپ های دوربردی چون ام۴۶ با کالیبر ۱۳۰ میلی متری و دی - ۷۴ با کالیبر ۱۲۲ م م ادامه پیدا کرد که ام۴۶ توپ موفق تری بود و در ده ها کشور دیگر دنیا نیز مورد استفاده قرار گرفت. آمریکایی ها نیز در دهه ۱۹۶۰ با تولید توپ ۱۷۵ م م ام۱۰۷ به رقابت با روس ها در تهیه آتش دوربرد توپخانه ای پرداختند. ام۱۰۷ به طور گسترده ای در جنگ ویتنام به کارگرفته شد و در دوئل های توپخانه ای در مقابل نیروهای ویتنام شمالی موفق نشان داد. هرچند ام۱۰۷ به دلیل هزینه های بالای استفاده و نگهداری و ترک خوردن لوله های تعداد زیادی از توپ ها از ارتش آمریکا خارج شد اما در کشورهای دیگری چون ایران و اسرائیل همچنان در خدمت باقی مانده است.
wiki: توپ صحرایی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید