توؤد

لغت نامه دهخدا

توؤد. [ ت َ وَءْ ءُ ] ( ع مص ) آهسته رفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تمهّل و ترزّن در کار و رفتار و تأنی و تثبت در آن.( از اقرب الموارد ). || پوشیدن. || ربودن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس